"Ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας"

 

 

Αυτή τη φορά θα 'θελα να συζητήσουμε για ένα αρκετά παραμελημένο "γυναικείο" εδάφιο. Και είναι παραμελημένο επειδή συνήθως όλων η προσοχή σταματά στο προηγούμενο. Να λοιπόν και τα δυο εδάφια μαζί:

"Των οποίων [γυναικών] ο στολισμός ας ήναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ' ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον [κείμενον: πολυτελές]". (Α' Πετρ. 3/γ/3-4).

Σαν μια όλως ιδιαίτερη λάμψη φώτισε μέσα μου και ξεχώρισε τα δυο επίθετα "πράο" και "ησύχιο" που πρέπει να χαρακτηρίζουν το πνεύμα της χριστιανής γυναίκας. Συνήθως γίνεται λόγος για τα μαλλιά και τα κοσμήματα αλλά τούτη τη φορά κάθισα και σκέφτηκα γι' αυτά τα τελευταία. Τι σημαίνει "πράος"; Τι "ησύχιος";
Στα λεξικά που έψαξα διάβασα: Πράος = ήμερος, γλυκύς, "πράος άνθρωπος στους τρόπους του". Και πάλι Ησύχιος = ήμερος, ο κατά τον χαρακτήρα και τους τρόπους προσηνής, μαλακός.
Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να μη σταθεί για να θαυμάσει μια γυναίκα που φέρει αυτά τα ανεκτίμητα "στολίδια"! Υπάρχει ωραιότερο κόσμημα από την γλυκύτητα και την πραότητα:
Αυτά ήταν τα στολίδια των "αγίων γυναικών" όπως διαβάζουμε στο παρακάτω εδάφιο του Πέτρου: "Διότι ούτω ποτέ και αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι επί τον Θεόν εστόλιζον εαυτάς, υποτασσόμεναι εις τους άνδρας αυτών". (Α~ Πέτρ. 3/γ/5)
Αντίθετα απ' αυτές, μια άλλη γυναίκα, η Ιεζάβελ, η προσωποποίηση θα 'λεγα της αμαρτίας, χρησιμοποιούσε οποιαδήποτε άλλα στολίδια για να πετύχει τους αμαρτωλούς της σκοπούς. Στο Β' Βασ. 9/θ/30 διαβάζουμε γι' αυτήν: "έβαψε τους οφθαλμούς αυτής και εκαλλώπισε την κεφαλήν αυτής και διέκυψε διά του παραθύρου". Παράλληλα όμως μας αναφέρεται και το τραγικό της τέλος καθώς οι σκύλοι έγλυψαν το αίμα της.

***

Ας ξανάρθουμε όμως στα δικά μας.
Ηρεμία, πραότητα και υποταγή είναι ακριβώς αντίθετα από την ανησυχία, το άγχος και την έπαρση, που χαρακτηρίζουν το πλήθος των γυναικών του κόσμου και έντονα καλλιεργούνται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα γυναικεία κινήματα.
Όμως αυτό το χαρακτήρα δεν τον αποκτούμε από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται κάποια διαδικασία που θα δούμε ευθύς αμέσως:
Πρώτα πρέπει ν' αναγνωρίσουμε ότι μας λείπει. Ύστερα να ποθήσουμε την απόκτηση του και με όλη μας την καρδιά έπειτα να στραφούμε στον Θεό, "τον δοτήρα παντός αγαθού".
Με πολλή προσευχή πρέπει ν' αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί μέσα μας και να μορφώσει τον Χριστό. Εκείνος ήταν γλυκύς και πράος. Όταν λοιπόν κατοικεί και κυριαρχεί μέσα μας ο Κύριος είναι επόμενο και η δική μας συμπεριφορά ν' αντανακλά τις δικές Του ιδιότητες.
Οι αφορμές για να νευριάσουμε και να οργιστούμε δε θα πάψουν να υπάρχουν. Όμως η αντιμετώπιση τους από μας θα είναι εντελώς διαφορετική.
Τα παιδιά και πάλι θα τσακώνονται^ οι δουλειές θα ναι εξίσου πολλές και επείγουσες ο σύζυγος, πιθανόν κουρασμένος και απαιτητικός. Όμως εμείς, καθώς θα θυμόμαστε πώς μας θέλει ο Κύριος, με πολλή υπομονή και σιωπηλή προσευχή θ' αντιμετωπίζουμε όλ' αυτά με δύναμη Αγίου Πνεύματος.
Μια χαρούμενη και γλυκομίλητη μητέρα και ή σύζυγος έχει πολλά να κερδίσει από αυτή της την συμπεριφορά.
Τα παιδιά της, ζώντας σ' ένα ήρεμο και ειρηνικό περιβάλλον, θα γίνουν κι αυτά ήρεμα και υπάκουα, αφού η μητέρα δε θα τους μεταδίδει το δικό της εκνευρισμό.
Εφόσον αφήνει όλη της τη μέριμνα στον Κύριο και δε φορτώνεται περισσότερο από το βάρος της ημέρας, κι αυτό το σώμα θα 'χει λιγότερες πιθανότητες ν' αρρωστήσει. Έτσι και οι δουλειές της θα γίνονται πιο γρήγορα και πιο άνετα.
Ας κοιτάξουμε τον εαυτό μας στο φως του Λόγου του Θεού και στον καθρέφτη του σπιτιού μας, κι ας δούμε εσωτερικά και εξωτερικά (είναι το ίδιο σπουδαίο) αν μας κοσμούν πραότητα, σεμνότητα, ταπείνωση και ηρεμία.
Αν ο Θεός, όταν θέλησε να στείλει το Υιό Του στον κόσμο, διάλεξε τη σεμνή και ταπεινή Μαρία, τώρα που θέλει να κατοικεί μόνιμα σε ανθρώπινες καρδιές δεν είναι λογικό να έχει ανάλογη απαίτηση: Η Γραφή μάς λέει πως κατοικεί "μετά του συντετριμμένου την καρδίαν και του ταπεινού το πνεύμα". (Ησ. 57/νζ/15).
Ας αποκτήσουμε λοιπόν κι εμείς "το πράο και ησύχιο πνεύμα", όπως ταιριάζει σε ΑΓΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.