Ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος
Συντονιστές: pAntonios, ΣυντονιστέςΟ κρυπτός της καρδίας άνθρωπος
από vasilikirimp » Δευτ Ιαν 05, 2009 1:07 am
Είμαστε αυτό που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε;
Είμαστε μονάχα το συνειδητό μας;
Υπάρχει πάντα ένας άγνωστος εαυτός που παίζει δραματικό ρόλο στα αισθήματα και τις συμπεριφορές μας , και που κάθε τόσο η απρόβλεπτη αντίδρασή του μας αφήνει άναυδους.
Είναι κατά τα ιερά μας κείμενα , " ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος " , κατά τη ψυχολογία " το υποσυνείδητο" το " αυνείδητο " .
Το άγνωστο εκείνο πρόσωπό μας που έκανε το σοφό Σωκράτη να δίνει μέχρι τέλος της ζωής του την ύψιστη παρότρυνση : " Γνώθι σαυτόν".
Κινδυνεύουμε απο τον εαυτό μας ; εκεί μέσα του βρίσκεται η Κόλαση και ο Παράδεισος;
Κάθε δρόμος , ο πιο μακρινός και ο πιο φιλόδοξος πνευματικά , απο εκεί περνά.
Από εκεί περνά ακόμη και η απάρνηση του εαυτού όταν την αποφασίσουμε.
Γι'αυτό θυμώνουμε όταν μας εμποδίζουν το μόνο δημιουργικό ταξίδι ζωής: ακόμη και το Θεό απο εκεί θα περάσουμε για να Τον βρούμε.
Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως γράφει:
Όποιος αγνοεί τον εαυτό του, αγνοεί και το Θεό .
Ας συλλογιστούμε λοιπόν , πόσοι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους να είναι ο εαυτός τους;
Πόσο επέτρεψαν σε εμάς;
Πόσο οι επιλογές μας εκφράζουν την αληθινή μας φύση;
Παρακαλώ αν θέλετε ας το συζητήσουμε το θέμα και επίσης θα ήθελα αν είναι εφικτό και μια τοποθέτηση του πατέρα Αντώνιου σχετικά με αυτή τη ψυχολογική διαδρομή ώστε να φτάσουμε στην καθαρότητα - αυτό που είμαστε εσωτερικά να είμαστε και εξωτερικά
Είμαστε μονάχα το συνειδητό μας;
Υπάρχει πάντα ένας άγνωστος εαυτός που παίζει δραματικό ρόλο στα αισθήματα και τις συμπεριφορές μας , και που κάθε τόσο η απρόβλεπτη αντίδρασή του μας αφήνει άναυδους.
Είναι κατά τα ιερά μας κείμενα , " ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος " , κατά τη ψυχολογία " το υποσυνείδητο" το " αυνείδητο " .
Το άγνωστο εκείνο πρόσωπό μας που έκανε το σοφό Σωκράτη να δίνει μέχρι τέλος της ζωής του την ύψιστη παρότρυνση : " Γνώθι σαυτόν".
Κινδυνεύουμε απο τον εαυτό μας ; εκεί μέσα του βρίσκεται η Κόλαση και ο Παράδεισος;
Κάθε δρόμος , ο πιο μακρινός και ο πιο φιλόδοξος πνευματικά , απο εκεί περνά.
Από εκεί περνά ακόμη και η απάρνηση του εαυτού όταν την αποφασίσουμε.
Γι'αυτό θυμώνουμε όταν μας εμποδίζουν το μόνο δημιουργικό ταξίδι ζωής: ακόμη και το Θεό απο εκεί θα περάσουμε για να Τον βρούμε.
Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως γράφει:
Όποιος αγνοεί τον εαυτό του, αγνοεί και το Θεό .
Ας συλλογιστούμε λοιπόν , πόσοι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους να είναι ο εαυτός τους;
Πόσο επέτρεψαν σε εμάς;
Πόσο οι επιλογές μας εκφράζουν την αληθινή μας φύση;
Παρακαλώ αν θέλετε ας το συζητήσουμε το θέμα και επίσης θα ήθελα αν είναι εφικτό και μια τοποθέτηση του πατέρα Αντώνιου σχετικά με αυτή τη ψυχολογική διαδρομή ώστε να φτάσουμε στην καθαρότητα - αυτό που είμαστε εσωτερικά να είμαστε και εξωτερικά
Re: Ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος
από vasilikirimp » Δευτ Ιαν 05, 2009 1:43 am
Ο άνθρωπος που ψάχνει στον εαυτό του ( μέσα του ) θα αποκαλύψει με το καιρό τη φυσικότητά του.
Και αυτή η φυσικότητα όταν πετύχει να αποκαλυφθεί , αρχίζει να υποψιάζεται την ιερότητα - ένα άβατο - λες και μέσα στο κουκούτσι της ψυχής του που τόσο δραματικά αναζητούμε ξεφλουδίζοντας τη ζωή μας , μας περιμένει ένα ραντεβού με τον ίδιο το Θεό.
Και αυτή η φυσικότητα όταν πετύχει να αποκαλυφθεί , αρχίζει να υποψιάζεται την ιερότητα - ένα άβατο - λες και μέσα στο κουκούτσι της ψυχής του που τόσο δραματικά αναζητούμε ξεφλουδίζοντας τη ζωή μας , μας περιμένει ένα ραντεβού με τον ίδιο το Θεό.
Re: Ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος
από aposal » Δευτ Ιαν 05, 2009 1:50 pm
Έχω την άποψη ότι ο άνθρωπος διαθέτει αισθητήρες
(αισθητήρια όργανα) με τα οποία αντιλαμβάνεται τα εξωτερικά ερεθίσματα,
τα επεξεργάζεται, τα ερμηνεύει και στη συνέχεια, συγκρίνοντάς τα με τις
αρχές του, καταλήγει σε κάποιες αποφάσεις αντίδρασης.
Αν ο επεξεργαστής μας δεν είναι καλός, τότε μπορεί κάνει λάθος ερμηνεία των γεγονότων (ερεθισμάτων), ή να καταλήξει σε λάθος ενέργειες.
Σαφώς αυτό που πρέπει να βελτιώσουμε είναι ο επεξεργαστής μας, αλλα για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα απ' όλα να κάνουμε διάγνωση του κατάστασής του, να τον γνωρίσουμε καλά δηλαδή (γνώθι σ' αυτόν).
Δυστυχώς, έχω την άποψη, αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε τον κατάλληλο εμπειρογνώμονα/ειδικό που θα μελετήσει το σύτημά μας και θα μας πει τι πρέπει να αλλάξει.
Ποιός μπορεί να είναι αυτός;
Για μένα αυτός είναι ο πνευματικός. Ο οποίος όμως δεν μπορεί σε μία ή δύο επισκέψεις να κανει πλήρη διάγνωση του προβλήματος, αλλά πιθανότατα να χρειαστούν περισσότερες. Θα χρειαστεί υπομονή λοιπόν και εμπιστοσύνη στον πνευματικό μας. Αν τα πετύχουμε και τα δύο η βελτίωση θα είναι θεαματική. Και όχι από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά θεωρώ ότι η βελτίωση θα έρχεται λίγο - λίγο, με αργό, αλλά - αυτό είναι το σπουδαίο - σταθερό ρυθμό.
Αν ο επεξεργαστής μας δεν είναι καλός, τότε μπορεί κάνει λάθος ερμηνεία των γεγονότων (ερεθισμάτων), ή να καταλήξει σε λάθος ενέργειες.
Σαφώς αυτό που πρέπει να βελτιώσουμε είναι ο επεξεργαστής μας, αλλα για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα απ' όλα να κάνουμε διάγνωση του κατάστασής του, να τον γνωρίσουμε καλά δηλαδή (γνώθι σ' αυτόν).
Δυστυχώς, έχω την άποψη, αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας. Χρειαζόμαστε τον κατάλληλο εμπειρογνώμονα/ειδικό που θα μελετήσει το σύτημά μας και θα μας πει τι πρέπει να αλλάξει.
Ποιός μπορεί να είναι αυτός;
Για μένα αυτός είναι ο πνευματικός. Ο οποίος όμως δεν μπορεί σε μία ή δύο επισκέψεις να κανει πλήρη διάγνωση του προβλήματος, αλλά πιθανότατα να χρειαστούν περισσότερες. Θα χρειαστεί υπομονή λοιπόν και εμπιστοσύνη στον πνευματικό μας. Αν τα πετύχουμε και τα δύο η βελτίωση θα είναι θεαματική. Και όχι από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά θεωρώ ότι η βελτίωση θα έρχεται λίγο - λίγο, με αργό, αλλά - αυτό είναι το σπουδαίο - σταθερό ρυθμό.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο
Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος
και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
-
aposal - Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 11765
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 8:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Re: Ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος
από filotas » Δευτ Ιαν 05, 2009 3:06 pm
Ο τρόπος με τον οποίο η Ορθόδοξη Θεολογία
αντιμετωπίζει τον άνθρωπο είναι αρκετά διαφορετικός ή μάλλον πολύ
ευρύτερος από τη λεγόμενη "σύγχρονη ψυχολογία", επειδή η Ορθόδοξη
θεώρηση του ανθρώπου προσφέρει και τον τρόπο άρσης των αιτίων, που
προκαλούν τα λεγόμενα ψυχολογικά προβλήματα, και όχι μόνο τον κατευνασμό
τους.
Κατά την Ορθόδοξη Θεολογία ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή (πνεύμα) και τον πρώτο ρόλο ή αν θέλεις τον κυρίαρχο ρόλο στο ψυχοσωματικό σύνολο παίζει η ψυχή, όπως ο οδηγός στο αυτοκίνητο.
Οι όροι της σύγχρονης ψυχολογίας, υποσυνείδητο και ασυνείδητο, αναφέρονται κυρίως στις λειτουργίες της μνήμης, που δεν αποτελεί ψυχική λειτουργία, αλλά λειτουργία του εγκεφάλου. Βεβαίως οι εικόνες που εισάγονται στον νου του ανθρώπου μέσω των αισθήσεων συνδυάζονται με τις αντιδράσεις, που προκαλούν στην ψυχή του ανθρώπου κι ύστερα αποθηκεύονται. Επομένως το αν και που αποθηκεύονται και πόσο καιρό διατηρούνται, έχει σχέση συνήθως το πως αντιμετωπίζονται από τις λειτουργίες τις ψυχής.
Η όλη ιστορία έχει να κάνει, κατά την Ορθόδοξη Θεολογία, με τη διαχείριση των λογισμών. Οι λογισμοί είναι μια σύνθετη λειτουργία αισθήσεων και συναισθημάτων των οποίων η διαχείριση γίνεται από των νου, που είναι η πύλη εισόδου των λογισμών στην ψυχή. Ο νους κανονικά απορρίπτει τους πονηρούς λογισμούς και αποδέχεται μόνο τους καλούς λογισμούς. Η διαδικασία αυτή λέγεται νήψι. Αν όλα πάνε καλά τότε στην καρδία, που είναι το κέντρο της ψυχής αλλά και του ανθρώπου συνολικά, καταλήγουν μόνο οι καλοί λογισμοί. Εάν η άμυνα του νου είναι χαλαρή και διεισδύσουν πονηροί λογισμοί, τότε καλείται να τους αντιμετωπίσει. Αν δεν τα καταφέρει, τότε ουσιαστικά τους έχει κάνει αποδεκτούς, είτε μετατραπούν σε πράξη είτε αποθηκευθούν ως απλή αποδοχή. Αυτό συμβαίνει, επειδή αυτούς τους αποθηκευμένους λογισμούς (στο ενσυνείδητο ή στο υποσυνείδητο) χρησιμοποιεί ο εχθρός του ανθρώπου, για να τον σπρώξει, σε κάποια στιγμή αδυναμίας, να τους κάνει πράξη ή για να επιδιώξει την εκ νέου αποδοχή τους (γι αυτό ο Χριστός λέει ότι, αν ο άνδρας δει μια γυναίκα με επιθυμία τότε στην ουσία έχει ήδη μοιχεύσει μαζί της).
Αντίθετα οι λογισμοί, που έχουν απορριφθεί από τον νου, ως αντίθετοι με το θέλημα του Θεού ή ασύμφοροι για την πνευματική πρόοδο του ανθρώπου, δεν αποθηκεύονται παρά μόνο ίσως στο ασυνείδητο. Είναι πιθανόν, να αποθηκεύεται μόνο η διαδικασία απόρριψης τους, ως εμπειρία που θα χρησιμεύσει στο μέλλον στην απόρριψη παρόμοιων λογισμών.
Κατά μία έννοια, λοιπόν, το να επιτρέπει ο άνθρωπος να γίνονται αποδεκτοί πονηροί λογισμοί και να αποθηκεύονται στη μνήμη του, μπορεί μελλοντικά να θέσει σε κίνδυνο την πνευματική του κατάσταση. Ο μόνος τρόπος για να το αποτρέψει αυτό είναι:
1. Να αντιμετωπίζει τους πονηρούς λογισμούς κατά τη γέννησή τους με τη νήψι.
2. Όταν επιμένουν οι πονηροί λογισμοί, ή επανέρχονται κάποιοι αποθηκευμένοι στη μνήμη του, να συζητά την αντιμετώπισή τους με τον Πνευματικό του.
Επομένως ο Χριστιανός κανονικά δεν έχει "απωθημένα" ή "κρυπτά" στην καρδία του, επειδή τους λογισμούς, που τα προκαλούν, πρέπει ή να τους απορρίπτει ή να τους αντιμετωπίζει και όχι να τους απωθεί στο υποσυνείδητο.
Η Ψυχολογία και η Ψυχιατρική έχουν νόημα μόνο αν τα προβλήματα που προκαλούνται από τους λογισμούς (συνειδητό - υποσυνείδητο), έχουν ξεφύγει από το πνευματικό πεδίο και έχουν γίνει ψυχοσωματικά. Τότε η Ψυχιατρική δίνει φάρμακα για την αντιμετώπιση των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, η ψυχολογία φροντίζει για την αποκάλυψη των κρυμμένων αιτίων (λογισμών) και ο Πνευματικός φροντίζει για την άρση των αιτίων και την αποφυγή της επανάληψής τους.
(Το όλο σκεπτικό βασίζεται στον "Αόρατο Πόλεμο" του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στον "Περί Αγάπης Λόγο" του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, στην ομιλία του π. Αθανασίου Λεμεσού "Οι Λογισμοί και η Αντιμετώπισή τους" και την ομιλία του π. Γρηγορίου Γρηγοριάτου "Η σημασία της Νήψεως στον Αγώνα για τη Θεώση". Αν δεν κατάφερα να το διατυπώσω σωστά, συγχωρήστε μου την αδεξιότητά μου).
Κατά την Ορθόδοξη Θεολογία ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή (πνεύμα) και τον πρώτο ρόλο ή αν θέλεις τον κυρίαρχο ρόλο στο ψυχοσωματικό σύνολο παίζει η ψυχή, όπως ο οδηγός στο αυτοκίνητο.
Οι όροι της σύγχρονης ψυχολογίας, υποσυνείδητο και ασυνείδητο, αναφέρονται κυρίως στις λειτουργίες της μνήμης, που δεν αποτελεί ψυχική λειτουργία, αλλά λειτουργία του εγκεφάλου. Βεβαίως οι εικόνες που εισάγονται στον νου του ανθρώπου μέσω των αισθήσεων συνδυάζονται με τις αντιδράσεις, που προκαλούν στην ψυχή του ανθρώπου κι ύστερα αποθηκεύονται. Επομένως το αν και που αποθηκεύονται και πόσο καιρό διατηρούνται, έχει σχέση συνήθως το πως αντιμετωπίζονται από τις λειτουργίες τις ψυχής.
Η όλη ιστορία έχει να κάνει, κατά την Ορθόδοξη Θεολογία, με τη διαχείριση των λογισμών. Οι λογισμοί είναι μια σύνθετη λειτουργία αισθήσεων και συναισθημάτων των οποίων η διαχείριση γίνεται από των νου, που είναι η πύλη εισόδου των λογισμών στην ψυχή. Ο νους κανονικά απορρίπτει τους πονηρούς λογισμούς και αποδέχεται μόνο τους καλούς λογισμούς. Η διαδικασία αυτή λέγεται νήψι. Αν όλα πάνε καλά τότε στην καρδία, που είναι το κέντρο της ψυχής αλλά και του ανθρώπου συνολικά, καταλήγουν μόνο οι καλοί λογισμοί. Εάν η άμυνα του νου είναι χαλαρή και διεισδύσουν πονηροί λογισμοί, τότε καλείται να τους αντιμετωπίσει. Αν δεν τα καταφέρει, τότε ουσιαστικά τους έχει κάνει αποδεκτούς, είτε μετατραπούν σε πράξη είτε αποθηκευθούν ως απλή αποδοχή. Αυτό συμβαίνει, επειδή αυτούς τους αποθηκευμένους λογισμούς (στο ενσυνείδητο ή στο υποσυνείδητο) χρησιμοποιεί ο εχθρός του ανθρώπου, για να τον σπρώξει, σε κάποια στιγμή αδυναμίας, να τους κάνει πράξη ή για να επιδιώξει την εκ νέου αποδοχή τους (γι αυτό ο Χριστός λέει ότι, αν ο άνδρας δει μια γυναίκα με επιθυμία τότε στην ουσία έχει ήδη μοιχεύσει μαζί της).
Αντίθετα οι λογισμοί, που έχουν απορριφθεί από τον νου, ως αντίθετοι με το θέλημα του Θεού ή ασύμφοροι για την πνευματική πρόοδο του ανθρώπου, δεν αποθηκεύονται παρά μόνο ίσως στο ασυνείδητο. Είναι πιθανόν, να αποθηκεύεται μόνο η διαδικασία απόρριψης τους, ως εμπειρία που θα χρησιμεύσει στο μέλλον στην απόρριψη παρόμοιων λογισμών.
Κατά μία έννοια, λοιπόν, το να επιτρέπει ο άνθρωπος να γίνονται αποδεκτοί πονηροί λογισμοί και να αποθηκεύονται στη μνήμη του, μπορεί μελλοντικά να θέσει σε κίνδυνο την πνευματική του κατάσταση. Ο μόνος τρόπος για να το αποτρέψει αυτό είναι:
1. Να αντιμετωπίζει τους πονηρούς λογισμούς κατά τη γέννησή τους με τη νήψι.
2. Όταν επιμένουν οι πονηροί λογισμοί, ή επανέρχονται κάποιοι αποθηκευμένοι στη μνήμη του, να συζητά την αντιμετώπισή τους με τον Πνευματικό του.
Επομένως ο Χριστιανός κανονικά δεν έχει "απωθημένα" ή "κρυπτά" στην καρδία του, επειδή τους λογισμούς, που τα προκαλούν, πρέπει ή να τους απορρίπτει ή να τους αντιμετωπίζει και όχι να τους απωθεί στο υποσυνείδητο.
Η Ψυχολογία και η Ψυχιατρική έχουν νόημα μόνο αν τα προβλήματα που προκαλούνται από τους λογισμούς (συνειδητό - υποσυνείδητο), έχουν ξεφύγει από το πνευματικό πεδίο και έχουν γίνει ψυχοσωματικά. Τότε η Ψυχιατρική δίνει φάρμακα για την αντιμετώπιση των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, η ψυχολογία φροντίζει για την αποκάλυψη των κρυμμένων αιτίων (λογισμών) και ο Πνευματικός φροντίζει για την άρση των αιτίων και την αποφυγή της επανάληψής τους.
(Το όλο σκεπτικό βασίζεται στον "Αόρατο Πόλεμο" του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στον "Περί Αγάπης Λόγο" του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, στην ομιλία του π. Αθανασίου Λεμεσού "Οι Λογισμοί και η Αντιμετώπισή τους" και την ομιλία του π. Γρηγορίου Γρηγοριάτου "Η σημασία της Νήψεως στον Αγώνα για τη Θεώση". Αν δεν κατάφερα να το διατυπώσω σωστά, συγχωρήστε μου την αδεξιότητά μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου