Αντλούσε μ’ ένα χρυσό κουβά πεντακάθαρο νερό!
21 Οκτωβρίου, 2010 — vatopaidifriend3Ένας πρεσβύτερος επισκεπτόταν κάποιον έγκλειστο αναχωρητή στο ασκητήριό του και τελούσε εκεί τη θεία λειτουργία.
Κάποτε όμως ένας επισκέπτης συκοφάντησε τον πρεσβύτερο στον ασκητή μ’ ένα σωρό κατηγορίες. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ένας σύγχρονος νεομάρτυρας στις ΗΠΑ
10 Οκτωβρίου, 2010 — vatopaidifriend3
Ο Άγιος Νεομάρτυρας πατήρ Ιωάννης της Σάντα
Κρούζ γεννήθηκε το 1937 στο χωριό Αποίκια της νήσου Άνδρου και λεγόταν
Καρασταμάτης. Σε ηλικία 20 ετών πηγαίνει στην Αμερική και δημιουργεί
οικογένεια. Χειροτονείται ιερέας και για 10 χρόνια εργάζεται με
ιεραποστολικό ζήλο στην Αλάσκα και αφού διακόνησε την Εκκλησία σε
πολλούς Ναούς ήρθε στην Σάντα Κρουζ στον Ναό του Προφήτη Ηλία το 1981
που τον τελειοποίησε και τον εγκαινίασε και γίνεται κέντρο ορθόδοξης
ομολογίας σε όλη την περιοχή όπου οι άνθρωποι ήταν απομακρυσμένοι από
τον Θεό και την Εκκλησία.
Ο πατήρ Ιωάννης ήταν απλός στην συμπεριφορά του, αγαπούσε τους
ενορίτες του και η πόρτα του σπι τιού του ήταν πάντα ανοιχτή, και την
νύχτα ακόμη όποιος τον ζητούσε έμπαινε μέσα και πολλές φορές φώνα ζαν οι
δικοί του γιατί φοβόντουσαν τους κακοποιούς της νύχτας. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »Ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ ο Θαυματουργός (με πλούσιο φωτογραφικό υλικό)
8 Οκτωβρίου, 2010 — vatopaidifriend3
Ο όσιος Σέργιος ήταν ο δεύτερος από τους
τρεις υιούς ευσεβών βογιάρων, του Κυρίλλου και της Μαρίας, οι οποίοι
διεκρίνοντο γιά τον πλούτο και την ισχύ τους στην ηγεμονία του Ροστώφ.
Λίγες ημέρες πριν από την γέννησι του αγίου, ο Θεός με σημείο
προεμήνυσε την μελλοντική δόξα του δούλου Του. Μία Κυριακή φώναξε δυνατά
τρεις φορές κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας μέσα από την κοιλιά
της μητέρας του. Γεννήθηκε το 1314 και οι γονείς του στό βάπτισμα τον
ονόμασαν Βαρθολομαίο. Το σκεύος αυτό της Αγίας Τριάδος τις Τετάρτες,
τις Παρασκευές και όταν η μητέρα του κρεοφαγούσε, δεν θήλαζε το μητρικό
γάλα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »Διδαχή για την συντέλεια του κόσμου
14 Απριλίου, 2010 — vatopaidifriend3
Όσιου Νεκτάριου του τελευταίου στάρετς της Όπτινα (1853-1928)
α’. Κάποτε ή Νεκταρία Κοντσέβιτς τον ρώτησε για την συντέλεια του κόσμου. Ό Στάρετς λοιπόν της έδειξε επιστολές πού είχε λάβει, οι οποίες περιέγραφαν “οράματα”: κάποιοι π.χ. είπαν ότι είδαν τον Σωτήρα Χριστό και τους “βεβαίωσε” πώς το τέλος του κόσμου έρχεται σύντομα. Άλλες αναφέρονταν σε αποκόμματα εφημερίδων πού έγραφαν ότι ό Μεσσίας εμφανίστηκε στην Ινδία και ό προφήτης Ηλίας στην Αμερική και τα όμοια.
Ό στάρετς Νεκτάριος μίλησε αρκετά γι’ αυτό το θέμα. Τέλος χαμογέλασε με νόημα και της είπε τα παρακάτω λόγια: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
α’. Κάποτε ή Νεκταρία Κοντσέβιτς τον ρώτησε για την συντέλεια του κόσμου. Ό Στάρετς λοιπόν της έδειξε επιστολές πού είχε λάβει, οι οποίες περιέγραφαν “οράματα”: κάποιοι π.χ. είπαν ότι είδαν τον Σωτήρα Χριστό και τους “βεβαίωσε” πώς το τέλος του κόσμου έρχεται σύντομα. Άλλες αναφέρονταν σε αποκόμματα εφημερίδων πού έγραφαν ότι ό Μεσσίας εμφανίστηκε στην Ινδία και ό προφήτης Ηλίας στην Αμερική και τα όμοια.
Ό στάρετς Νεκτάριος μίλησε αρκετά γι’ αυτό το θέμα. Τέλος χαμογέλασε με νόημα και της είπε τα παρακάτω λόγια: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Γέροντας Εφραίμ της Αμερικής μιλά για το Πάθος του Κυρίου
2 Απριλίου, 2010 — vatopaidifriend3
Ακούστε την παρακάτω συγκλονιστική ομιλία
του Γέροντα Εφραίμ, στην οποία αναλύει τα Πάθη του Χριστού και αφηγείται
διάφορες ιστορίες:
Η Αγία Νίνα η Φωτίστρια της Γεωργίας
27 Ιανουαρίου, 2010 — vatopaidifriend3
VatopaidiFriend: Για
να δείτε περισσότερες εικόνες της αγίας Νίνας και φωτογραφία του
Σταυρού που της έδωσε η Παναγία (η τρίτη φωτογραφία), κάντε κλικ εδώ.
Η Αγία Νίνα είναι Ισαπόστολος της Γεωργίας, και εξαδέλφη του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου. Γεννήθηκε στα τέλη του 3ου αι. στην Καππαδοκία. Κατάγονταν από αριστοκρατική οικογένεια. Πατέρας της ο Ζαβουλών, φημισμένος στρατιωτικός στην αυτοκρατορική αυλή της Ρώμης. Μητέρα της η Σωσσάνα, αδελφή του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου.
Όταν η Αγία Νίνα έγινε δώδεκα χρονών, οι γονείς της αποφάσισαν να αφιερώσουν την υπόλοιπη ζωή τους στο Θεό. Πούλησαν όλη τους την περιουσία και την μοίρασαν στους φτωχούς. Ο Ζαβουλών έφυγε και εξαφανίστηκε στην έρημο του Ιορδάνου. Η Σωσσάνα όμως, έφυγε στα Ιεροσόλυμα, και από τον επίσκοπο αδελφό της, τοποθετήθηκε διακόννισα στον ιερό ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, για να φροντίσζει τις φτωχές και άρρωστες γυναίκες. Την Αγία Νίνα παρέδωσαν στην ευλαβέστατη γερόντισσα Νιοφόρα για να την αναθρέψει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Αγία Νίνα είναι Ισαπόστολος της Γεωργίας, και εξαδέλφη του Αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου. Γεννήθηκε στα τέλη του 3ου αι. στην Καππαδοκία. Κατάγονταν από αριστοκρατική οικογένεια. Πατέρας της ο Ζαβουλών, φημισμένος στρατιωτικός στην αυτοκρατορική αυλή της Ρώμης. Μητέρα της η Σωσσάνα, αδελφή του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου.
Όταν η Αγία Νίνα έγινε δώδεκα χρονών, οι γονείς της αποφάσισαν να αφιερώσουν την υπόλοιπη ζωή τους στο Θεό. Πούλησαν όλη τους την περιουσία και την μοίρασαν στους φτωχούς. Ο Ζαβουλών έφυγε και εξαφανίστηκε στην έρημο του Ιορδάνου. Η Σωσσάνα όμως, έφυγε στα Ιεροσόλυμα, και από τον επίσκοπο αδελφό της, τοποθετήθηκε διακόννισα στον ιερό ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, για να φροντίσζει τις φτωχές και άρρωστες γυναίκες. Την Αγία Νίνα παρέδωσαν στην ευλαβέστατη γερόντισσα Νιοφόρα για να την αναθρέψει. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η Χρυσταλλού και το θαύμα του Αποστόλου Ανδρέα – Christallou and the miracle of Saint Andrew
30 Νοεμβρίου, 2009 — vatopaidifriend3
Μιά φορά, ήταν μιά γυναίκα που την έλεγαν
Χρυσταλλού. Τούτη η γυναίκα στον κόσμο είχε μόνο ένα γιό.Κι ήταν
έξυπνος-έπαιρνε τα γράμματα πολλά-κι όμορφος και ζωηρός.
Μιάν ημέρα, μάνα μου, εβγήκαν οι Τούρκοι κι είδαν το παιδί πως ήταν
παλλικάρι κι επήραν το.Από τότε η μάνα του… μέρα-νύκτα έκλαιε.-Α, το γιό μου, α το γιό μου…Απόστολε Αντρέα μου, φανέρωσε μου τον, Απόστολε Αντρέα μου…
Μιά νύχτα πήγε ο Απόστολος Αντρέας και της λέει:
-Τι έχεις και κλέεις; Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Εμφανίσεις της Παναγίας στα ελληνικά στρατεύματα
28 Οκτωβρίου, 2009 — vatopaidifriend3Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου μέχρι ψηλά τις παγωμένες Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχιζε να βλέπει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναικεία μορφή να βαδίζει ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από παλιά, του την είχαν τραγουδήσει όταν ήταν μωρό κι ονειρευόταν στην κούνια. Ήταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός.
Γράμμα από τη Μόροβα Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (20)
29 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3Συνέχεια από (19)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
22. Η φυλακή των αισθήσεων και οι καρποί της νήψεως.
Άλλοτε πάλιν μας έλεγε για την φυλακήν των αισθήσεων και πόσην σημασίαν έχει αυτή η εργασία.
«Τα από μέρους πτώματα και αυτός ο ξερός πόλεμος του εχθρού έχουν σχεδόν την εισοδόν τους από τας θύρας των αισθήσεων. Εάν δεν δοθή αφορμή από κάπου, ο πόλεμος δεν αρχίζει, και αν θα γίνη, θα είναι ανίσχυρος και χωρίς βλάβην, κόβετε λοιπόν τας αφορμάς. Μέσα σ’ αυτές στήνει ο εχθρός τας παγίδας του και πιάνει όποιον δεν έχει προσοχήν. Κάποτε, μας ελεγεν, είχα τούτο εις τον νουν μου και μάλιστα ερχόταν εις την μνήμην μου και το ρητόν της Γραφής,”πάση φυλακή τήρει σην καρδίαν” και καθόμουν εις το σκαμνάκι μου και έλεγα την ευχήν, όπως πάντοτε εσυνήθιζα.
Μου εφάνηκε πως βρέθηκα σε ένα μέρος σαν θεωρείο υψηλό, που ήταν σαν εξέδρα και από κάτω ήτο ένας απέραντος κάμπος σαν γαληνεμένη θάλασσα. Όπως προσπαθούσα με περιέργεια να ιδώ, τι ήταν αυτό και πως βρέθηκα εκεί, διέκρινα ότι μέσα εις το έδαφος, που μόλις και εφαίνοντο, ήσαν στημένες αναρίθμητες παγίδες. Με έπιασε φόβος και σκεπτόμουν, τι σήμαιναν αυτά και ποιος έστησε τόσες παγίδες σε τόσην έκτασιν και αλλοίμονον σε εκείνον που θα πέση εδώ μέσα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (11)
14 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (10)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
Όταν η Χάρις του Θεού βοηθά, ο άνθρωπος δεν υπολογίζει όλα τούτα, αλλά καμμιά φορά κρύπτει την παρουσίαν Της, “τίς οιδε”,για να δοκιμάζεται η προαίρεσις του άνθρωπου, και τότε φαίνεται όλη η πικρία των πειρασμών. Σε μια τέτοια κατάστασιν ειχα φθάσει τότε και η απόγνωσις με κτυπούσε με όλην της την ισχύν. Η μόνη παρηγοριά ήτο η ευχή και τα δάκρυα. Όταν πνιγόμουν πολύ, καθόμουν περίλυπος και έκλαιγα έως ότου ευρω παρηγορίαν. Μια βραδιά που ήμουν πολύ βαρυμένος και αναποφάσιστος, κάθισα στενάζοντας να είπω την ευχήν. Όταν η δύναμις της υπομονής εξαντληθή, όσον και αν αυτοπαρηγορηθή ο άνθρωπος δεν έχει αποτέλεσμα. Όταν το βάρος είναι υπερφυσικόν, μόνον η δυναμις του Θεού μπορεί να το διάλυση. Ο άνθρωπος αφ’ εαυτού του τίποτα δεν είναι. Έσκυψα την κεφαλήν μου όπως κάθισα και έλεγα με παράπονον την ευχήν. Δεν θυμάμαι πόσον πρόλαβα να είπω και έξαφνα γέμισα μέσα μου φως και γέμισε με πολλήν αγάπην η καρδία μου και όσο πρόβαινε,γινόταν περισσότερον, μέχρι που βγήκα από τον εαυτόν μου. Βρέθηκα βαδίζοντας προς ανατολάς και μπροστά μου ήταν μια μεγάλη πεδιάδα ολόλευκη και φωτεινή. Αφού εβάδισα αρκετά και δεν φαινόταν κανένα σημείον ορίζοντος ή άλλου τινός, άρχισα να δειλιώ, πως βρέθηκα έτσι και που πρόκειται να πάω και κοίταζα με ενδιαφέρον να μπορέσω να προσανατολισθώ και διαρκώς απορούσα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
Όταν η Χάρις του Θεού βοηθά, ο άνθρωπος δεν υπολογίζει όλα τούτα, αλλά καμμιά φορά κρύπτει την παρουσίαν Της, “τίς οιδε”,για να δοκιμάζεται η προαίρεσις του άνθρωπου, και τότε φαίνεται όλη η πικρία των πειρασμών. Σε μια τέτοια κατάστασιν ειχα φθάσει τότε και η απόγνωσις με κτυπούσε με όλην της την ισχύν. Η μόνη παρηγοριά ήτο η ευχή και τα δάκρυα. Όταν πνιγόμουν πολύ, καθόμουν περίλυπος και έκλαιγα έως ότου ευρω παρηγορίαν. Μια βραδιά που ήμουν πολύ βαρυμένος και αναποφάσιστος, κάθισα στενάζοντας να είπω την ευχήν. Όταν η δύναμις της υπομονής εξαντληθή, όσον και αν αυτοπαρηγορηθή ο άνθρωπος δεν έχει αποτέλεσμα. Όταν το βάρος είναι υπερφυσικόν, μόνον η δυναμις του Θεού μπορεί να το διάλυση. Ο άνθρωπος αφ’ εαυτού του τίποτα δεν είναι. Έσκυψα την κεφαλήν μου όπως κάθισα και έλεγα με παράπονον την ευχήν. Δεν θυμάμαι πόσον πρόλαβα να είπω και έξαφνα γέμισα μέσα μου φως και γέμισε με πολλήν αγάπην η καρδία μου και όσο πρόβαινε,γινόταν περισσότερον, μέχρι που βγήκα από τον εαυτόν μου. Βρέθηκα βαδίζοντας προς ανατολάς και μπροστά μου ήταν μια μεγάλη πεδιάδα ολόλευκη και φωτεινή. Αφού εβάδισα αρκετά και δεν φαινόταν κανένα σημείον ορίζοντος ή άλλου τινός, άρχισα να δειλιώ, πως βρέθηκα έτσι και που πρόκειται να πάω και κοίταζα με ενδιαφέρον να μπορέσω να προσανατολισθώ και διαρκώς απορούσα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (10)
13 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (9)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
9. Ο παπα-Δανιήλ, ήσυχαστής και πνευματικός.
Εις το κάθισμα του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτου ήτο τότε κάποιος πνευματικός και σ’ αυτόν πήγαιναν και τους παρηγορούσε. Ήτο πολύ βιαστής και είχεν ακρίβεια εις τον βίον του. Απ’ αυτόν πήραν και το τυπικόν αυτό, που κράτησαν μέχρι τέλους. Νήστευε κάθε ημέραν και αγρυπνούσε έως τα μεσάνυκτα και μετά λειτουργούσε με πολλήν κατάνυξιν και προσοχήν. Εις την Λειτουργίαν του δεν δεχόταν κανέναν άλλον σχεδόν, ούτε και ήτο εύκολον να βρεθή κανένας εις την ώραν αυτήν. Ο Γέροντας όμως με τον πατέρα Αρσένιον πήγαιναν τακτικά, και επειδή δεχόταν τους λογισμούς τους και διεπίστωσε την διάθεσιν και την ζωήν τους, τους επέτρεπε να πηγαίνουν εις την Λειτουργίαν. Εις την Λειτουργίαν του αργούσε πολύ, γιατί έλεγε τας ευχάς με πολλήν κατανόησιν και ακρίβειαν και χωρίς δάκρυα ποτέ δεν λειτουργούσε. Πολλάκις διέκοπτε την συνέχειαν για κάμποσον από την πολλήν κατάνυξιν και τα δάκρυα. Ήτο δε πολύ σιωπηλός και σχεδόν, αν δεν τον ρωτούσες, δεν μιλούσε. Η πνευματική ζωή και η κατανυκτική Λειτουργία και η πεπειραμένη συμβουλή του μακαρίτη τούτου πνευματικού ήτο επόμενον να επιδράσουν εις τους Γεροντάδες, ώστε με μεγαλυτέραν ευκολίαν και προθυμίαν να πηγαίνουν συχνά· από τον Άγιον Βασίλειον που έμεναν, εις τον Άγιον Πέτρον που έμενε ο πνευματικός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
9. Ο παπα-Δανιήλ, ήσυχαστής και πνευματικός.
Εις το κάθισμα του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτου ήτο τότε κάποιος πνευματικός και σ’ αυτόν πήγαιναν και τους παρηγορούσε. Ήτο πολύ βιαστής και είχεν ακρίβεια εις τον βίον του. Απ’ αυτόν πήραν και το τυπικόν αυτό, που κράτησαν μέχρι τέλους. Νήστευε κάθε ημέραν και αγρυπνούσε έως τα μεσάνυκτα και μετά λειτουργούσε με πολλήν κατάνυξιν και προσοχήν. Εις την Λειτουργίαν του δεν δεχόταν κανέναν άλλον σχεδόν, ούτε και ήτο εύκολον να βρεθή κανένας εις την ώραν αυτήν. Ο Γέροντας όμως με τον πατέρα Αρσένιον πήγαιναν τακτικά, και επειδή δεχόταν τους λογισμούς τους και διεπίστωσε την διάθεσιν και την ζωήν τους, τους επέτρεπε να πηγαίνουν εις την Λειτουργίαν. Εις την Λειτουργίαν του αργούσε πολύ, γιατί έλεγε τας ευχάς με πολλήν κατανόησιν και ακρίβειαν και χωρίς δάκρυα ποτέ δεν λειτουργούσε. Πολλάκις διέκοπτε την συνέχειαν για κάμποσον από την πολλήν κατάνυξιν και τα δάκρυα. Ήτο δε πολύ σιωπηλός και σχεδόν, αν δεν τον ρωτούσες, δεν μιλούσε. Η πνευματική ζωή και η κατανυκτική Λειτουργία και η πεπειραμένη συμβουλή του μακαρίτη τούτου πνευματικού ήτο επόμενον να επιδράσουν εις τους Γεροντάδες, ώστε με μεγαλυτέραν ευκολίαν και προθυμίαν να πηγαίνουν συχνά· από τον Άγιον Βασίλειον που έμεναν, εις τον Άγιον Πέτρον που έμενε ο πνευματικός. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (9)
12 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (8)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
8. Ο πόλεμος της πορνείας και το χάρισμα της αγνότητος.
Εις όλην αυτήν την περίοδον, που ήσαν χωρίς συνοδίαν, είχαν αύστηράν νηστείαν, και ιδίως ο Γέροντας. Λάδι μόνον το Σαββατοκύριακον έτρωγαν και όχι πάντοτε, αλλά όταν έβρισκαν. Κατά την περίοδον των πρώτων χρόνων μετά τον θάνατον του Γέροντος τους και εις συνέχειαν οκτώ ολοκλήρων ετών, ο Γέροντας είχεν σαρκικόν πόλεμον και αυτό συνέτεινε εις το να έχουν τόσον αυστηράν νηστείαν. Ο Γέροντας έτρωγε κάθε ημέραν μετά την ενάτην ώραν εικοσιπέντε δράμια παξιμάδι, και αν καμμιά φορά είχαν χόρτα ή όσπρια βραστά και πάλιν πολύ ολίγα. Μας έλεγεν ότι συνέχειαν, επί οκτώ χρόνια, όσον ήτο ο πόλεμος, αυτός δεν εκοιμήθη εις το πλευρόν, ούτε πλάγιασε παντελώς, αλλά καθήμενος εις το σκαμνί κοιμόταν τας ώρας που είχε διορισμένας.
Μας έλεγε: «Πάντοτε εις την περίοδον αυτήν ήτο ο σαρκικός πόλεμος σφοδρός, ιδίως όμως εις το τέλος κατά το έβδομον και όγδοον έτος, τόσον ειχε επιδεινωθή, που κόντεψε να απελπισθώ. Όλα τα μέσα που γράφουν οι άγιοι Πατέρες από αγωνιστικής απόψεως τα είχα εξαντλήσει, μα ο πόλεμος δεν υποχωρούσε. Από την πολλήν νηστείαν και την αγρυπνίαν το σώμα μου έπεσε τελείως και το πάθος δεν ελαττώθηκε. Κατά καιρούς ταπεινωνόταν ολίγον αλλ’ ύστερα άρχιζε σφοδρότερον». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
8. Ο πόλεμος της πορνείας και το χάρισμα της αγνότητος.
Εις όλην αυτήν την περίοδον, που ήσαν χωρίς συνοδίαν, είχαν αύστηράν νηστείαν, και ιδίως ο Γέροντας. Λάδι μόνον το Σαββατοκύριακον έτρωγαν και όχι πάντοτε, αλλά όταν έβρισκαν. Κατά την περίοδον των πρώτων χρόνων μετά τον θάνατον του Γέροντος τους και εις συνέχειαν οκτώ ολοκλήρων ετών, ο Γέροντας είχεν σαρκικόν πόλεμον και αυτό συνέτεινε εις το να έχουν τόσον αυστηράν νηστείαν. Ο Γέροντας έτρωγε κάθε ημέραν μετά την ενάτην ώραν εικοσιπέντε δράμια παξιμάδι, και αν καμμιά φορά είχαν χόρτα ή όσπρια βραστά και πάλιν πολύ ολίγα. Μας έλεγεν ότι συνέχειαν, επί οκτώ χρόνια, όσον ήτο ο πόλεμος, αυτός δεν εκοιμήθη εις το πλευρόν, ούτε πλάγιασε παντελώς, αλλά καθήμενος εις το σκαμνί κοιμόταν τας ώρας που είχε διορισμένας.
Μας έλεγε: «Πάντοτε εις την περίοδον αυτήν ήτο ο σαρκικός πόλεμος σφοδρός, ιδίως όμως εις το τέλος κατά το έβδομον και όγδοον έτος, τόσον ειχε επιδεινωθή, που κόντεψε να απελπισθώ. Όλα τα μέσα που γράφουν οι άγιοι Πατέρες από αγωνιστικής απόψεως τα είχα εξαντλήσει, μα ο πόλεμος δεν υποχωρούσε. Από την πολλήν νηστείαν και την αγρυπνίαν το σώμα μου έπεσε τελείως και το πάθος δεν ελαττώθηκε. Κατά καιρούς ταπεινωνόταν ολίγον αλλ’ ύστερα άρχιζε σφοδρότερον». Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (8)
11 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3Συνέχεια από (7)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
7. Εγκαταβίωσις εις την ερημικήν Σκήτην του Αγίου Βασιλείου.
«Όσον όμως εγώ εντρυφούσα εις την ευχήν και εύρισκα παρηγορίαν από την Χάριν του Θεού, τόσον και οι εξωτερικοί πειρασμοί μεγάλωναν. Τέλος η εκεί διαμονή μας ήτο πλέον προβληματική, γιατί δεν υποχωρούσα καθόλου από το αυστηρόν ύφος που χάραζα και προ πάντων όσον έβλεπα από εκεί προκοπήν εις τον πνευματικόν τομέα. Οι άνθρωποι όμως άρχισαν να μας καταφέρωνται και προσωπικώς. Έπεισαν τους πνευματικούς εναντίον μου και δεν με δέχονταν. Και όταν ηθέλησε ο Γέροντας μου να με κάμη καλόγηρον, δεν επέτρεψαν σε κανέναν να με διάβαση. Αφού η κατάστασις εκορυφώθη και δεν έπαιρνε άλλο, εφύγαμεν με κοινήν συμφωνίαν μεταξύ μας για τον Άγιον Βασίλειον, με πρόγραμμα να ησυχάσωμεν εκεί. Πράγματι ησυχάσαμεν εκεί, πλην όμως εταλαιπωρηθήκαμεν πολύ, γιατί εις το μέρος που εκαθίσαμεν δεν ευρήκαμεν ετοίμους καλύβας και εκάμαμεν εμείς, σχεδόν εκ του μηδενός. Εκεί το Γεροντάκι μας δεν έζησε πολύ, τον πήρε ο Θεός με οσιακόν θάνατον.
Όταν εμείναμεν μόνοι μας με τον πατέρα Αρσένιον, πολύ βιαζόμεθα εις την νηστείαν και εις την ευχήν. Ο διακαής μας πόθος ήτο να εύρωμεν έναν πνευματικόν άνθρωπον, που να εργάζεται και να γνωρίζη αυτά που ζητούσαμεν εμείς. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (7)
10 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (6)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
6. Η γνωριμία του με τον πατέρα Αρσένιον και η υποταγή τους εις τον Γέροντα Εφραίμ.
Εκεί εις τον Άθωνα ησυχάζοντας, εγνώρισε τον πατέρα Αρσένιον, τον μετέπειτα αχώριστόν του σύντροφον και αδελφόν, κατά την εορτήν της Μεταμορφώσεως, όπου συνήθως ανεβαίνουν και άλλοι μοναχοί. Ο πατήρ Αρσένιος τον έπεισε να εγκατάλειψη την μοναξιάν και να συγκατοικήσουν ομού εις τα Κατουνάκια εις υπακοήν, κατά την συμβουλήν του αειμνήστου παπα-Δανιήλ, με την ίδια πάντοτε αγωνιστικήν διάθεσιν και τον ησυχαστικόν σκοπόν, έχοντας και αυτός την ιδίαν επιθυμίαν και τον αυτόν ακριβώς σκοπόν. Ο Γέροντας εσυμμορφώθη και πράγματι υπετάχθησαν εις τον μακαρίτην γερο-Εφραίμ τον Βαρελλά, εις την καλύβην «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» εις τα Κατουνάκια. Το Γεροντάκι αυτό που κάθησαν, ήτο απλούστατον και σιωπηλόν, που πολλάκις διερωτώντο όσοι τον έβλεπον, αν έχη ομιλίαν ή είναι φυσικά βουβός.
Η διαγωγή των δύο νέων ενθουσίασε το Γεροντάκι και εντός ολίγου άρχισε και αυτός να επιδιώκη την πραγματικήν ήσυχίαν και την θεωρίαν, ενώ πριν μόνον τον τύπον εγνώριζε χωρίς καμμία υψηλοτέραν έννοιαν. Ο Γέροντας βλέποντας ότι και το Γεροντάκι είχε τας ιδίας διαθέσεις, όπως και αυτοί, άρχισε να περιορίζη το μέρος και να αποκόπτη τας πολλάς επαφάς με τους πολλούς, τους οποίους η ιδιότης του επαγγέλματος επροκαλούσε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
6. Η γνωριμία του με τον πατέρα Αρσένιον και η υποταγή τους εις τον Γέροντα Εφραίμ.
Εκεί εις τον Άθωνα ησυχάζοντας, εγνώρισε τον πατέρα Αρσένιον, τον μετέπειτα αχώριστόν του σύντροφον και αδελφόν, κατά την εορτήν της Μεταμορφώσεως, όπου συνήθως ανεβαίνουν και άλλοι μοναχοί. Ο πατήρ Αρσένιος τον έπεισε να εγκατάλειψη την μοναξιάν και να συγκατοικήσουν ομού εις τα Κατουνάκια εις υπακοήν, κατά την συμβουλήν του αειμνήστου παπα-Δανιήλ, με την ίδια πάντοτε αγωνιστικήν διάθεσιν και τον ησυχαστικόν σκοπόν, έχοντας και αυτός την ιδίαν επιθυμίαν και τον αυτόν ακριβώς σκοπόν. Ο Γέροντας εσυμμορφώθη και πράγματι υπετάχθησαν εις τον μακαρίτην γερο-Εφραίμ τον Βαρελλά, εις την καλύβην «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» εις τα Κατουνάκια. Το Γεροντάκι αυτό που κάθησαν, ήτο απλούστατον και σιωπηλόν, που πολλάκις διερωτώντο όσοι τον έβλεπον, αν έχη ομιλίαν ή είναι φυσικά βουβός.
Η διαγωγή των δύο νέων ενθουσίασε το Γεροντάκι και εντός ολίγου άρχισε και αυτός να επιδιώκη την πραγματικήν ήσυχίαν και την θεωρίαν, ενώ πριν μόνον τον τύπον εγνώριζε χωρίς καμμία υψηλοτέραν έννοιαν. Ο Γέροντας βλέποντας ότι και το Γεροντάκι είχε τας ιδίας διαθέσεις, όπως και αυτοί, άρχισε να περιορίζη το μέρος και να αποκόπτη τας πολλάς επαφάς με τους πολλούς, τους οποίους η ιδιότης του επαγγέλματος επροκαλούσε. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (6)
9 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3Συνέχεια από (5)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
5. Η πρώτη επίσκεψις της θειας Χάριτος.
Εις την Βίγλαν εκάθισεν ως φιλοξενούμενος μάλλον, κατά την αγιορειτικήν φράσιν «καβιώτης», εις ένα ασκητικόν Γεροντάκι και ζούσαν και οι δύο με πολλήν πτωχείαν και ακτημοσύνην. Είπα ότι δεν ήτο υποτακτικός, πλην όμως η στάσις του προς το Γεροντάκι αυτό έτσι τον χαρακτήριζε. Όπως μας έλεγε, σκοπίμως δεν δήλωνεν υποταγήν εξ αρχής, έως ου διαπιστώσει, μάλλον δε επιτύχει, άνθρωπον πνευματικόν. Υπό την ως άνω ιδιότητα εκάθισε μερικούς μήνες εις το μέρος αυτό και αγωνιζόταν εις την σιωπήν και την νηστείαν, μέχρις ότου το Γεροντάκι του αφήρεσε κάθε ελευθερία, εις το να αγωνίζεται ή να συμβουλεύεται άλλον τινά. Κάποτε, μας έλεγεν, όταν ηθέλησε να συμβουλευτή τον εκεί τότε ησυχάζοντα πνευματικόν, διαμένοντα εις την Σπηλιάν του Αγίου Αθανασίου, τόσον πολύ εξοργίστηκε το Γεροντάκι, ώστε η συμπεριφορά του πλέον απέναντι του Γέροντος μας ήτο πέραν της λογικής.
Εξ όσων διεπιστώσαμεν, η αρχή της εκκινήσεώς του εις το μοναχικόν στάδιον ήτο με πολλήν ορμήν και πνευματικόν ζήλον, πράγμα σπάνιον εις τας ημέρας μας. Και απόδειξις, ότι δεν διέκοψε την καλήν αυτήν συνέχειαν, παρ’ ολας τας αντιθέτους περιστάσεις της μάλλον υλόφρονος γενεάς μας, την έλλειψιν πνευματικών οδηγών -που εξαιρέτως ζητούσε με πόνον-τας ανθρωπίνας επικρίσεις και σκώμματα που βρίθουν στας ημέρας μας και ιδίως την παντελή εγκατάλειψιν και παρηγορίαν της ανθρωπίνης αντιλήψεως δια το διάφορον και εξηλλαγμένον του βίου και του τρόπου της διαγωγής. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (5)
6 Αυγούστου, 2009 — vatopaidifriend3Συνέχεια από (4)
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
4. Η νεανική ηλικία και η αποταγή του μακαρίου Γέροντος.
Οι κατά σάρκα αδελφοί του μας έλεγαν ότι, όταν γεννήθηκε, η μητέρα του είδε έναν άνθρωπον με φτερά, που κατέβηκε από την στέγην του σπιτιού της και ήθελε να τον πάρη. Αφού εκείνη έκλαιγε και τραβούσε και φώναζε: «Μη μου παίρνεις το παιδάκι μου». Εκείνος της είπε με καλωσύνην και πειστικότητα: «Μην επιμένεις Μαρία -γιατί έτσι λεγόταν η μητέρα του- αυτή είναι η απόφασις και έτσι πρέπει να γίνη». Της έδειξε σ’ ένα μικρό βιβλιαράκι που έβγαλε από τον κόλπον του το όνομα του μικρού και της έδωσε αντί δε αμοιβής έναν πολύτιμον και ολόφωτον σταυρόν. Σημειώνω δε ιδιαιτέρως γι’ αυτήν την ευλογημένην γυναίκα, ότι ήτο πολύ ευσεβής και απλούστατη, που συχνάκις έβλεπε πράγματα υπερφυσικά και ούτε γνώριζε από την υπερβολικήν ακεραιότητα του χαρακτήρος της ότι είναι θαύματα αυτά, αλλ’ ενόμιζε ότι έτσι βλέπουν όλοι οι χριστιανοί.
Η αποταγή του Γέροντος, που έγινε όταν έζη εμπορευόμενος εις μικροεπιχειρήσεις εις την πρωτεύουσαν και ήτο 23 ετών, συνδέεται με την μελέτην θρησκευτικών βιβλίων, και ιδίως πατερικών. Πριν όμως αρχίσει αυτήν την μελέτην, τον υπεκίνησε το εξής όνειρον. «Είδα, όπως έλεγεν, ότι περνώντας από έναν δρόμον κεντρικόν της πρωτευούσης με παρέλαβε άνθρωπος της ανακτορικής φρουράς και με πήρε δήθεν εις το παλάτι και αφού ήθελαν να με ανεβάσουν επάνω και δεν δεχόμουν, με βίαζαν λέγοντας ότι είναι απόφασις του βασιλέως και δεν γίνεται αλλέως. Αφού με ανέβασαν επάνω που δεν ήτο ανάκτορον, αλλά κάτι τι υπερφυσικόν, μου φόρεσαν μίαν ολόφωτον στολήν και μου είπαν ότι από τώρα και εις το εξής θα υπηρετής εδώ και με πήραν και προσκύνησα δήθεν τον βασιλέα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 6ο και τελευταίο)
16 Ιουλίου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (5)
Ύστερ’ απ’ όλους αυτούς, οδηγήθηκαν μπροστά στον Κύριο εκείνοι πού άπό τη μια μετανόησαν για τις αμαρτίες τους, άπό την άλλη όμως δεν έκαναν συνεπή πνευματική ζωή, με προσευχές και με νηστείες και μ’ ό,τι άλλο ορίζει η Εκκλησία μας. Ξεμάκρυναν βέβαια άπό τα πονηρά έργα, δεν εργάστηκαν όμως με ζήλο και ακρίβεια τ’ αγαθά.
- Και που γλυτώσατε την κόλαση, πολύ σάς είναι, τους είπε ο Νυμφίος, και τους έδωσε μονάχα από μια βέργα – το σημάδι ότι δεν θα κολάζονταν – για να μή ρίχτουν στο πύρ, άλλά να ταχθουν σε τόπο άφεγγο, ούτε φωτεινό ούτε ζοφερό.
Πίσω τους ήρθαν άλλοι, που είχαν κάνει πολλές αγαθοεργίες κι αμέτρητες ελεημοσύνες, επειδή όμως έπεφταν είτε σε κατάκριση και καταλαλιά των συνανθρώπων τους είτε σε σαρκικά αμαρτήματα, τάχθηκαν κι αυτοί στο κατώτατο σκότος, με την ομίχλη και την υγρασία, όπου μόλις φτάνουν κάποιες αμυδρές ανταύγειες φωτός.
Μετά απ’ αυτούς μπήκαν οι ειδωλολάτρες, πλήθος πολύ, που δεν γνώρισαν το νόμο του Χρίστου, άλλ’ οδηγήθηκαν άπό τη συνείδηση τους και τον τήρησαν άνεπίγνωστα. Ήταν εκείνοι, που είχαν να δείξουν «το έργον τον νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως»”3. Πολλοί απ’ αυτούς έλαμπαν σαν τον ήλιο από την αγνότητα και την καθαρότητα τους. Αυτοί αξιώθηκαν να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία και την απόλαυση του Θεού. Στεφανώθηκαν και με στεφάνια υπέροχα, πλεγμένα με ρόδα και κρίνα. Ένα μονάχα έφερναν βαριά, το ότι, σαν άβάπτιστοι, ήταν τυφλοί, και δεν μπορούσαν να δουν τη δόξα και το φως του Θεου γιατί είναι φως και μάτι της ψυχής το άγιο βάπτισμα, κι όποιος το στερηθεί, όσα καλά κι αν κάνει, κληρονομεί βέβαια τον παράδεισο και κάτι δοκιμάζει από την ευωδία και τη γλυκύτητα του, αλλά δεν βλέπει τίποτα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ύστερ’ απ’ όλους αυτούς, οδηγήθηκαν μπροστά στον Κύριο εκείνοι πού άπό τη μια μετανόησαν για τις αμαρτίες τους, άπό την άλλη όμως δεν έκαναν συνεπή πνευματική ζωή, με προσευχές και με νηστείες και μ’ ό,τι άλλο ορίζει η Εκκλησία μας. Ξεμάκρυναν βέβαια άπό τα πονηρά έργα, δεν εργάστηκαν όμως με ζήλο και ακρίβεια τ’ αγαθά.
- Και που γλυτώσατε την κόλαση, πολύ σάς είναι, τους είπε ο Νυμφίος, και τους έδωσε μονάχα από μια βέργα – το σημάδι ότι δεν θα κολάζονταν – για να μή ρίχτουν στο πύρ, άλλά να ταχθουν σε τόπο άφεγγο, ούτε φωτεινό ούτε ζοφερό.
Πίσω τους ήρθαν άλλοι, που είχαν κάνει πολλές αγαθοεργίες κι αμέτρητες ελεημοσύνες, επειδή όμως έπεφταν είτε σε κατάκριση και καταλαλιά των συνανθρώπων τους είτε σε σαρκικά αμαρτήματα, τάχθηκαν κι αυτοί στο κατώτατο σκότος, με την ομίχλη και την υγρασία, όπου μόλις φτάνουν κάποιες αμυδρές ανταύγειες φωτός.
Μετά απ’ αυτούς μπήκαν οι ειδωλολάτρες, πλήθος πολύ, που δεν γνώρισαν το νόμο του Χρίστου, άλλ’ οδηγήθηκαν άπό τη συνείδηση τους και τον τήρησαν άνεπίγνωστα. Ήταν εκείνοι, που είχαν να δείξουν «το έργον τον νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως»”3. Πολλοί απ’ αυτούς έλαμπαν σαν τον ήλιο από την αγνότητα και την καθαρότητα τους. Αυτοί αξιώθηκαν να κληρονομήσουν την ουράνια βασιλεία και την απόλαυση του Θεού. Στεφανώθηκαν και με στεφάνια υπέροχα, πλεγμένα με ρόδα και κρίνα. Ένα μονάχα έφερναν βαριά, το ότι, σαν άβάπτιστοι, ήταν τυφλοί, και δεν μπορούσαν να δουν τη δόξα και το φως του Θεου γιατί είναι φως και μάτι της ψυχής το άγιο βάπτισμα, κι όποιος το στερηθεί, όσα καλά κι αν κάνει, κληρονομεί βέβαια τον παράδεισο και κάτι δοκιμάζει από την ευωδία και τη γλυκύτητα του, αλλά δεν βλέπει τίποτα. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 5ο)
13 Ιουλίου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (4)
Αμέσως o Κριτής πρόσταξε να περάσουν μέσ’ απ’ το ποτάμι εκείνο όλοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, για να τους δοκιμάσει η φωτιά.
Πρώτα μπήκαν αυτοί πού στέκονταν στα δεξιά. Πέρασαν όλοι και δοκιμάστηκαν και βγήκαν σαν χρυσάφι καθαρό μέσ’ άπό τις φλόγες. Τα έργα τους όχι μόνο δεν κάηκαν, αλλ’ αποδείχθηκαν πιο λαμπερά και καθαρά με τη δοκιμασία. Με απερίγραπτη αγαλλίαση είδαν οι δίκαιοι να μή βρίσκεται στα καλά τους έργα κανένας ρύπος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Αμέσως o Κριτής πρόσταξε να περάσουν μέσ’ απ’ το ποτάμι εκείνο όλοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, για να τους δοκιμάσει η φωτιά.
Πρώτα μπήκαν αυτοί πού στέκονταν στα δεξιά. Πέρασαν όλοι και δοκιμάστηκαν και βγήκαν σαν χρυσάφι καθαρό μέσ’ άπό τις φλόγες. Τα έργα τους όχι μόνο δεν κάηκαν, αλλ’ αποδείχθηκαν πιο λαμπερά και καθαρά με τη δοκιμασία. Με απερίγραπτη αγαλλίαση είδαν οι δίκαιοι να μή βρίσκεται στα καλά τους έργα κανένας ρύπος. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 4ο)
9 Ιουλίου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (3)
Καθώς προχωρούσαν αργά οι Δυνάμεις, έψαλλαν:
- «Ύιρώσω σε, ό Θεός μου, ό βασιλεύς μου, και ευλογήσω το όνομα σου εις τον αιώνα και είς τον αιώνα του αιώνος»84.
Και οί Εξουσίες άντιφωνικά έλεγαν: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Καθώς προχωρούσαν αργά οι Δυνάμεις, έψαλλαν:
- «Ύιρώσω σε, ό Θεός μου, ό βασιλεύς μου, και ευλογήσω το όνομα σου εις τον αιώνα και είς τον αιώνα του αιώνος»84.
Και οί Εξουσίες άντιφωνικά έλεγαν: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 3ο)
8 Ιουλίου, 2009 — vatopaidifriend3
Συνέχεια από (2)
- Αλήθεια, μονολόγησε, o έβδομος αυτός αιώνας ξεπέρασε στην αδικία και την πονηρία τους προηγούμενους έξι!
Κοίταξε πάλι πιο κάτω στο βιβλίο και είπε:
- Οι εθνικοί και τα είδωλα τους γκρεμίστηκαν με το Σταυρό μου και συντρίφτηκαν με τη λόγχη και τα καρφιά, που μπήχτηκαν στο ζωηφόρο Σώμα μου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
- Αλήθεια, μονολόγησε, o έβδομος αυτός αιώνας ξεπέρασε στην αδικία και την πονηρία τους προηγούμενους έξι!
Κοίταξε πάλι πιο κάτω στο βιβλίο και είπε:
- Οι εθνικοί και τα είδωλα τους γκρεμίστηκαν με το Σταυρό μου και συντρίφτηκαν με τη λόγχη και τα καρφιά, που μπήχτηκαν στο ζωηφόρο Σώμα μου. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 2ο)
2 Ιουλίου, 2009 — vatopaidifriend3Συνέχεια από 1ο μέρος
“Θα τιμωρήσω, βέβαια, και τους βασιλιάδες και τους άρχοντες, που συνεχώς με καταπίκραιναν με τις αδικίες τους. Οι αποφάσεις τους ήταν άνομες και αθέμιτες και αλαζονικές και εξουθενωτικές για τους ανθρώπους.
“Επαιρναν δώρα και έκριναν μεροληπτικά, χρησιμοποιώντας το δίκαιο για να καλύπτουν την αδικία. Η δική μου κρίση όμως δεν εξαρτάται από δώρα. Σαν Κύριος και Θεός λοιπόν θα τους αφανίσω σύμφωνα με την πονηρία τους. Και τότε θα καταλάβουν, ότι έγώ είμαι «ό φοβερός και αφαιρούμενος πνεύματα αρχόντων, φοβερός παρά τοις βασιλεύσι της γης»69. Συμφορά τους! Τι κόλαση τους περιμένει! Γιατί «εβρυξαν τους οδόντας αυτών»70 και «έξέχεαν αίμα άθώον, αίμα υιών αυτών και θυγατέρων»71!
“Σε ποιά οργή θα παραδώσω κι εκείνους τους κληρικούς που δεν ήταν αληθινοί ποιμένες, αλλά μισθωτοί! Εκείνους, πού «διέφθειραν τον αμπελώνα μου»72, πού «διεσκόρπισαν τα πρόβατα μου»73, που κυνήγησαν το χρυσάφι και το ασήμι, που ανάξια έλαβαν την Ιερωσύνη… Πόσο φοβερή θα είναι η τιμωρία τους! Πόση ή οδύνη τους! «Έν όργη μου και εν τω θυμώ μου ταράξω αυτούς»74! Πρόβατα και βόδια φθαρτά κοίταξαν ν’ αποκτήσουν, μα τα δικά μου λογικά πρόβατα δεν τα πόνεσαν. Γι’ αυτό «έπισκέψομαι έν ράβδω τάς ανομίας αυτών και έν μάστιξι τάς αδικίας αυτών»75. “Οσο για τους ιερείς πού χωρατεύουν ή φιλονικούν μέσα στις άγιες εκκλησίες μου, στη φωτιά θα τους λιώσω, στον τάρταρο θα τους βυθίσω και σαν πλίθρες θα τους συντρίψω!
“Έγώ είμαι ό ερχόμενος. Ηρθα και πάλι έρχομαι! Κι όποιος βρει τη δύναμη, ας σταθεί απέναντι μου! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 1ο)
30 Ιουνίου, 2009 — vatopaidifriend3Εκεί που ήταν έτσι μονάχος, σκέφτηκε τη φοβερή ώρα της κρίσεως, αναλογίστηκε τις αμαρτίες του κι άρχισε να κλαίει με λυγμούς.
Ξαφνικά βλέπει να τραβιέται σαν αυλαία το στερέωμα τ’ ουρανού και να παρουσιάζεται από πίσω ο Κύριος Ιησούς Χριστός! Ήταν γιγάντιος και στεκόταν μετέωρος στον αιθέρα. Γύρω Του ήταν παραταγμένα όλα τα ουράνια τάγματα – άγγελοι, αρχάγγελοι… -πού Τον ατένιζαν με φόβο και τρόμο, με σεβασμό κι ευλάβεια πολλή.
Ό Κύριος έγνεψε στον αρχηγό ενός τάγματος, κι εκείνος ήρθε κοντά Του γεμάτος θάμπος και φρίκη.
- Μιχαήλ, άρχοντα της Διαθήκης, του είπε. Σήκωσε με το τάγμα σου τον πυρίμορφο θρόνο της δόξας μου και πήγαινε στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ. Εκεί να τον στήσεις, για να ‘ναι έτοιμος στην παρουσία μου. Ναι, γιατί δεν θ’ αργήσει η ώρα της κρίσεως, οπότε ο καθένας θα πάρει την ανταπόδοση για τα έργα του. Κάνε γρήγορα, πλησίασε η μέρα. Θα πληρώσουν όσοι προσκύνησαν τα είδωλα κι αρνήθηκαν έμενα, τον πλάστη τους, όσοι ονόμασαν θεούς τις πέτρες και τα ξύλα, πού τους έδωσα για τις ανάγκες τους. Όλοι αυτοί θα συντρίβουν «ώς σκεύη κεραμέως»1 . Το ίδιο και οί εχθροί μου οί αιρετικοί, αυτοί πού τόλμησαν να με χωρίσουν άπό τον Πατέρα μου, αυτοί πού τόλμησαν να υποβιβάσουν σε κτίσμα το Παράκλητό μου Πνεύμα. Αλίμονο τους, ποιά κόλαση τους περιμένει! Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Άγιος Γεώργιος δεν ξεχνά και δεν ξεχνιέται (2)
21 Ιουνίου, 2009 — vatopaidifriend3Για να διαβάσετε το « Ο Άγιος Γεώργιος δεν ξεχνά και δεν ξεχνιέται (1) » πατήστε εδώ
Μετά ζήτησαν ακρόαση από τον Μητροπολίτη κυρό Χρύσανθο νομίζοντας ότι γνώριζε την ύπαρξη της ερειπωμένης Εκκλησίας στην περιοχή εκείνη. Στη συνέχεια έφεραν χωρομετρικό σχέδιο, το οποίο έδειχνε από παλιά την ύπαρξη της Εκκλησίας με το όνομα Άγιος Γεώργιος, τσιφλίκι του Σύμβουλα. Πράγματι από εκείνη τη στιγμή ο Σεβασμιότατος έδειξε μεγάλη προθυμία, πήγε επί τόπου και έμεινε ενθουσιασμένος που φανερώθηκε αυτό το Εκκλησάκι, που για τόσα χρόνια ήταν άγνωστο. Ζήτησαν ιερέα να κάνουν Δοξολογία, όπως ήταν ερειπωμένο. Τους έδωσαν τακτικό Ιερέα, όποτε θέλουν να τον φωνάζουν, ο οποίος τους ζήτησε να του εξηγήσουν πως φανερώθηκε αυτός ο τόπος σε αυτούς. Του είπαν πως όλα φανερώθηκαν με το θέλημα Θεού και με τη χάρη του Αγίου Γεωργίου.
Επειδή ήθελε να ξέρει τι να λέει στον κόσμο για το πρόβλημα υγείας που είχε, πήγε στο Νοσοκομείο να προλάβει πριν την ειδοποιήσουν για την εγχείρηση χωρίς να τους πει φυσικά ότι έγινε θαύμα. Ζήτησε να της κάνουν όλες τις εξετάσεις γενικά για να δει, πως είναι η κατάσταση της πριν πάει να χειρουργηθεί. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Ο Άγιος Γεώργιος δεν ξεχνά και δεν ξεχνιέται (1)
20 Ιουνίου, 2009 — vatopaidifriend3Το μεγάλο θαύμα του Αγίου Γεωργίου του «Σύμβουλα»
Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε η μακαριστή Πολυχρονία Μοναχή (Ελένη Σκούρου) η οποία με τον σύζυγό της Λεωνίδα Σκούρο (νυν Μοναχό Γερόντιο) είχαν ένα χωράφι μέσα στις αγγλικές βάσεις της Κύπρου κοντά στην Επισκοπή. Μόνασαν και οι δύο στο Μοναστηράκι αυτό όπου η μακαριστή Πολυχρονία κοιμήθηκε πριν μερικά χρόνια.
«Οι Άγιοι δεν ξεχνούν ακόμη και όταν οι άνθρωποι τους ξεχνούν ! Το μόνο που θέλουν από εμάς είναι ΠΙΣΤΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ και Αυτοί κάνουν το ΘΑΥΜΑ τους. Έτσι έγινε τον Ιούνιο του 1992 με ένα ξεχασμένο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου σε μια ξεχασμένη κοιλάδα ή ρεματιά, μπορεί να πει κανείς, στις Βρετανικές Βάσεις της Επισκοπής, που ονομάζεται Σύμβουλος, στην τοποθεσία Happy Valley (Χάπυ Βάλλεϋ δηλαδή Ευτυχισμένη Κοιλάδα).
Μετά από δεκαετίες και εκατονταετίες ακόμη εγκατάλειψης, στο ερειπωμένο και κρυμμένο σε θάμνους Εκκλησάκι αντήχησαν ξαφνικά και πάλι ψαλμωδίες και άναψαν ευλαβικά τα καντήλια, Ένας χώρος λατρείας, που τον είχε σκεπάσει ο χρόνος και τώρα ήρθε η ευλογημένη στιγμή να αντηχήσουν και πάλι οι ψαλμωδίες και να γεμίσει η Εκκλησία και ο περίβολος της με ευλαβείς προσκυνητές λόγω του Μεγάλου Θαύματος που έγινε και βρέθηκε το χαμένο Εκκλησάκι και λόγω των συνεχών θαυμάτων που γίνονται στον πολυθαυματουργό χώρο. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου