Αμοργός

Αμοργός

Η Αμοργός είναι το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων και το 7ο σε μέγεθος του συμπλέγματος. Αποτελεί γέφυρα επικοινωνίας με τα Δωδεκάνησα, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην Αστυπάλαια. Έχει έκταση 121 τ.χλμ. και το μήκος των ακτών του φτάνει τα 112 χλμ. Το έδαφός του είναι ορεινό και βραχώδες. Από τη μια η άγρια ομορφιά των ορεινών όγκων κι από την άλλη οι καταπράσινες κοιλάδες, χαρίζουν στο νησί μια μοναδική ομορφιά. Οι παραλίες της Αμοργού διακρίνονται για την καθαρότητά τους και όχι μόνο. Η φυσική τους ομορφιά σε συνδυασμό με το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου να δροσίζει την καυτή αμμουδιά και να βρέχει τα σκληροτράχηλα βράχια δημιουργούν το ιδανικό σκηνικό απόδρασης από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Χαρακτηριστικό του νησιού είναι ότι έχει δύο φυσικά λιμάνια. Το ένα στο κόλπο των Καταπόλων και το δεύτερο στην Αιγιάλη. Η Αμοργός λόγο της γεωγραφικής της θέσης, καθώς βρίσκονταν απέναντι από Ιονικές πόλεις (Έφεσος, Αλικαρνασσός, Μίλητος), υπήρξε ένας από τους πρώτους σταθμούς των Ιωνικών φύλων που πέρασαν στις Κυκλάδες. Τα ερείπια των τριών αρχαίων πόλεων, της Αρσεκίνης, της Αιγιάλης και της Μινώας, φανερώνουν σημαντικές πτυχές της ιστορικής διαδρομής του νησιού. Όπως και όλα τα Κυκλαδονήσια γνώρισε Ενετούς και Τούρκους κατακτητές και πολλές πειρατικές επιδρομές. Παρόλα αυτά το νησί διατήρησε τη ταυτότητά του και οι κάτοικοι την ιδιαίτερη κυκλαδίτικη κουλτούρα τους. Κάτι που φαίνεται ακόμη και σήμερα στην αρχιτεκτονική δόμηση της Χώρας και των χωριών, αλλά και στον τρόπο ζωής των κατοίκων. Φιλικοί κι εγκάρδιοι σε καλωσορίζουν στο τόπο τους και κάνουν ότι μπορούν για να περάσουν οι επισκέπτες τους αξέχαστες διακοπές. Γι’ αυτό και το νησί, προσελκύει κάθε χρόνο και περισσότερους επισκέπτες. Γιατί έχει φυσική ομορφιά, ιστορικό – αρχαιολογικό ενδιαφέρον, θρησκευτικά μνημεία, επιλογές διασκέδασης, περιπατητικές διαδρομές. Ακόμη δε πειστήκατε; Επισκεφθείτε την Αμοργό και καλές διακοπές!

Αιγιάλη

Κατάπολα

Χώρα  Αμοργού

Μοναστήρι Χοζοβιώτισσα

Το απέραντο Γαλάζιο

…..Τι να μου κάμει η σταλαγματιά που λάμπει στο μέτωπο σου;
Το ξέρω πάνω στα χείλια σου έγραψε ο κεραυνός τ’ όνομα του
Το ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητός τη φωλιά του
Μα εδώ στην όχτη την υγρή μόνο ένας δρόμος υπάρχει
Μόνο ένας δρόμος απατηλός και πρέπει να τον περάσεις
Πρέπει στο αίμα να βουτηχτείς πριν ο καιρός σε προφτάσει
Και να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου
Άνθη πουλιά ελάφια
Να βρείς μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη
Να πιάσεις από τα λουριά του Αχιλλέα τ’ άλογα
Αντί να κάθεσαι βουβή τον ποταμό να μαλώνεις
Τον ποταμό να λιθοβολείς όπως η μάνα του Κίτσου.
Γιατί κι εσύ θα’ χεις χαθεί κι η ομορφιά σου θα’ χει γεράσει.
Μέσα στους κλώνους μιας λυγαριάς βλέπω το παιδικό σου πουκάμισο να στεγνώνει
Πάρ’ το σημαία της ζωής να σαβανώσεις τον θάνατο
Κι ας μη λυγίσει η καρδιά σου
Κι ας μην κυλήσει το δάκρυ σου πάνω στην αδυσώπητη τούτη γη
Όπως εκύλησε μια φορά στην παγωμένη ερημιά το δάκρυ του πιγκουίνου
Δεν ωφελεί το παράπονο
Ίδια παντού θα’ ναι η ζωή με το σουραύλι των φιδιών στη χώρα των φαντασμάτων
Με το τραγούδι των ληστών στα δάση των αρωμάτων

Απόσπασμα από Αμοργός Ν.Γκάτσος