Την πάνσεπτον εγκράτειαν εναρξώμεθα φαιδρώς

Την πάνσεπτον εγκράτειαν εναρξώμεθα φαιδρώς

Ή περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι κυρίως περίοδος οδύνης καί πένθους. Καί παρότι ό σημερινός ανθρωπος δέν θέλει καθόλου να πονά καί να πενθεί είναι ό πιο πονεμένος καί ό πιο σκυθρωπός. Ή περίοδος αυτή αυτό ακριβώς θέλει να μας προσφέρει την όντως ηδονή της εν Θεώ ζωής καί την ελευθερία της αθάνατης ζωής,τη διάβαση μας,το Πάσχα το δικό μας,πού θα έλθει όμως με την κατάνυψη,την περισυλλογή,την αυτομεμψία,τη νήψη και τη μετάνοια.

Το πνεύμα της Αγίας Τεσσαρακοστής δεν είναι απλώς ή αποχή μερικών βρωμάτων.Από αυτήν την παρεξήγηση θέλει να μας απαλλάξει καί η ίερή υμνολογία της περιόδου αυτής,όταν μας καλεί την πάνσεπτον έγκράτειαν έναρξώμεθα φαίδρώς. 

Όταν μας θέλει να προσλάβουμε αγάπης την λαμπρότητα, προσευχής την αστραπήν,άγνείας καθαρότητα,ευανδρείας την ίσχύν.Επίσης να προσέξουμε μήπως βρωμάτων νηστεύουσα ψυχήν μου,καί παθών μη καθα­ρεύουσα,μάτην έπαγάλλη τη άτροφίη.

Ιδιαίτερα ή περίοδος αυτή είναι υπόμνηση καί ώθηση για τους αργούς,περίεργους,φίλαρχους καί άργολόγους,αλλά καί γιά τους ράθυμους,εμπαθείς κι όλους εκείνους που έχουν αποκάμει στον αγώνα της ζωής.Είναι μια παρακίνηση για πνευματική αφύπνιση,για αναζωογόνηση της ψυχής,που θα επανορθώσει τα λάθη του παρελθόντος καί θ'ανασυγκροτή­σει τίς δυνάμεις της ψυχής.

Σταυρώσωμεν, λοιπόν αδελφοί,τα μέλη δί' εγκράτειας,νήψωμεν εις προσευχάς ώστε να καθαρθώμεν τάς αισθήσεις καί όψόμεθα τω άπροσίτω φωτί της Αναστάσεως...

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου