Φιλία εστί μία ψυχή

Φιλία εστί μία ψυχή

Σε μιά κοινωνία ἐγωκεντρική σάν τή δική μας ὅπου ἡ μοναξιά καί οἱ ἀπογοητεύσεις ἀπό τούς ἀνθρώπουςπού μας περιτριγυρίζουν εἶναι καθημερινό φαινόμενο, ἄνθρωπος, ἔχει ἰδιαίτερη ἀνάγκη τῆς πραγματικῆς φιλίας. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅσο αὐξάνονται οἱ ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς μας καί δημιουργοῦμε σχέσεις μέ πολλούς ἀνθρώπους, ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι αὐτές οἱ σχέσεις δέν εἶναι ἀνώδυνες. Ἀλλά ἀντιθέτως πολλές φορές γίνονται ἐπώδυνες. Ἐφόσον ὅμως ὁ χριστιανός ἔχει προορισμό νά εἶναι «φῶς τοῦ κόσμου» καί «ἅλας τῆς γῆς» (Μάτθ. 5,13-14), δέν μπορεῖ νά στέκεται μακριά ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους μέ τόν φόβο μήν πληγωθεῖ.

Πολλές φορές μπορεῖ να συμβεῖ νά ἔχουμε πολλούς φίλους. Ὅμως πρέπει νά ἀνεχόμαστε τίς ἰδιοτροπίες καί τά ἐλαττώματά τους. Ἐπειδή ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι μέ πάθη, θά πρέπει νά εἴμαστε προετοιμασμένοι ὅτι ἡ φιλία μας θά περάσει ἀπό πολλές ἀναταράξεις . Ἐκεῖ φαίνεται καί ἡ πνευματική ποιότητα τοῦ καθενός μας. Ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ἀντιμετωπίσουμε τούς πειρασμούς πού θά προκύψουν. Γι’ αὐτό, καθότι κανείς δέν εἶναι τέλειος, θά πρέπει νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί στήν ἐπιλογή τῶν φίλων. Καθώς καί ὁ Σόλωνας τονίζει «Φίλους μή ταχύ κτῶ».

Στούς λόγους του ὁ φίλος εἶναι ἁπλός, καί ποτέ ἀδιάκριτος. Εἶναι εὐγενής, ὄχι κόλακας. Εἶναι εἰλικρινής καί ποτέ ὑποκριτής. Μέ τήν καλοσύνη καί τήν ἁπλότητά του σέ ἀφοπλίζει. Δέν κατηγορεῖ ποτέ, ἀλλά κι ὅταν κατηγορεῖται, τό ἀντιπαρέρχεται μέ μεγαλοκαρδία καί καλοσύνη. Οἱ λόγοι του ἀποστάζουν τή γλυκύτητα τῆς θείας σοφίας καί χαρᾶς. Τέλος, δημιουργεῖ ἀτμόσφαιρα ἐγκάρδιας οἰκειότητας καί εὐχάριστο δεσμό μεταξύ τῶν ἀνθρώπων τούς ὁποίους συναναστρέφεται.

Τή γνήσια φιλία συνθέτουν οἱ κοινές ἀρχές καί ἀντιλήψεις, ὁ κοινός ἀγώνας καί σκοπός τῆς ζωῆς, μαζί μέ τήν εὐγενῆ ἅμιλλα γιά τήν κατάκτηση τῶν ὑψηλότερων ἀρετῶν. «Τίποτε, νομίζω, δέν ἀξίζει, ἐάν δέν ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀρετήν καί δέν κάνει καλυτέρους ὅσους ἀσχολοῦνται μέ αὐτό. Ἐμεῖς ἔχομεν τό μέγα προσόν καί ὄνομα νά εἴμεθα καί νά λεγόμεθα Χριστιανοί. Αὐτό ἦτο ἡ μεγαλυτέρα καύχησις γιά ἐμᾶς» τονίζει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γιά τήν φιλία του μέ τόν Μέγα Βασίλειο. Ἡ φιλία ὡς βαθεία γνωριμία καί ἐπικοινωνία μεταξύ δυό ἀνθρώπων, ὑπερβαίνει τό ἐπίπεδό τῆς ἀλληλοβοήθειας σέ δύσκολες στιγμές καί γίνεται σημαντική γιά τόν καθένα, ἐφόσον δίνει τήν αἴσθηση ὅτι ὁ ἄλλος εἶναι πηγή χαρᾶς καί ἀνάπαυσης γι’ αὐτόν. Ὁ ἀρχαῖος Πλάτωνας ἔλεγε ὅτι «Ὅμοιος ὁμοίω ἀεί πελάζει. Ἐνῶ ὁ μαθητής του Ἀριστοτέλης, συμπληρώνοντας τόν δάσκαλό του, πρόσθετε ὅτι «Φιλία ἐστί μία ψυχή ἐν δυσί σώμασιν ἐνοικουμένη», τονίζοντας ἔτσι τή μεγάλη σημασία τῆς φιλίας.

Ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς φιλίας εἶναι ἡ μετάδοση τῆς ἀλήθειας, ἡ πνευματική ἐπικοινωνία τῶν Χριστιανῶν καί ἡ ἀμοιβαία ἐνίσχυσή τους στόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς. Ὄπως ἀκριβῶς ἦταν ἡ σχέση τοῦ Ἀπ.Παύλου μέ τόν Τίτο, πού, ἀπό σχέση δασκάλου καί μαθητοῦ, κατέληξε καί γιά τούς δυό πηγή ζωῆς καί ἐμπνεύσεως.

πηγή : « ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ»

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ