ΠΡΟΣΕΥΧΗ- ΑΔΙΕΞΟΔΟ -ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΥΠΕΡΝΙΚΑ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Επιτυχων του σκοπου αυτου (ο.π. Σωφρονιος) ειδεν ότι δεν ελαβε εκεινο, οπερ  ανεμενε:Κατελαβον την υψιστη εξουσιαν ……αλλα δεν υπαρχει ευτυχια εν τη ψυχη μου γραφει:

Υπαρχουν & άλλες αναζητησεις επι του επιπεδου του πνευματος, της τεχνης η της επιστημης, αιτινες είναι ευγενεστεραι. Εις τον μεγαλοφυην του νουν αποκαλυπτονται νοεραι,  θεωριαι τας οποιας αδυνατει να πραγματοποιηση, διοτι υπερβαινουν το μετρο του επιτευκτου εν τω κοσμω τουτω.Πειθομενος δια την ανεπαρκεια αυτου όπως εν τη τελειοτητι την αρχικην του θεωρια την οποια εθεσε ως μοναδικον σκοπον του, είναι αυτου βαθυ ρηγμα εν τω πνευματι αυτου & απολλυται. Η μορφη αυτή του μοιραιου τελους παρατηρειται συχνοτερον μεταξυ των ποιητων.

Ουχι ανευ τρομου παρετηρουν & παρατηρω (γραφει), εισετι τα πεπρωμενα του κοσμου.Η ανθρωπινη ζωη εις οποιοδηποτε επιπεδο & αν θεωρησουμε αυτην, εμφανιζεται τραγικη. Και η αγαπη εισετι είναι πληρης οξειων αντιφασεων & ουχι σπανιως μοιραιων κρισεων.

Φρικτη εικων η καταρευσις της μεγαλης Αυτοκρατοριας! Η συμπλοκη είναι αγρια & ανιλεως, όταν οι ΚΟΠΙΩΝΤΕΣ & ΠΕΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟΙ εν τη απογνωσει αυτων αποφασιζουν τον αγωνα δια τα δικαια & την αξιοπρεπειαν αυτων.ΕΖΗΣΕ  εν μεσω των παθηματων πολλων εκατομμυριων ανθρωπων.

Παραλληλως προς αυτά εκρημνιζετο εν εμοι νεανικα ονειρα (γραφει) & αι ελπιδες πραμα το οποιον  κατά παραδοξον τροπον συνεδυαζετο μετα νεας, βαθυτερας κατανοησεως του νοηματος του ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ.Η νεκρωσις & ο ολεθρος ανεμιγνυετο μετα της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ.Η πειρα όμως του θανατου είναι αναγκαια εις ημας ινα γνωριζωμε ότι εκληθημεν εκ του μηδενος δια του θεληματος του Ουρανιου Πατρος.Η αυτογνωσια είναι απαραιτητος ώστε παν βημα ημων να τελειται εκ συμφωνου προς το αυθεντικο ΑΣΑΛΕΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ. Ως τουτο δεν είναι ευκολο ουδε απλουν:Εκατοντακις προσεγγιζει ημας το πυρ της φρικης, το παν εντος ημων πιεζεται εκ του ακραιου πονου, ουτος όμως ενικησε & καλει ημας να ακολουθησωμε ΑΥΤΟΝ. Ακολουθουντες δε αυτόν, εις αεκαστον σταδιο λαμβανομε πειραν & του αντιστοιχου προς αυτό μαρτυριου. Το πνευμα ημων ταρασσεται υπο του φοβου, & δια των λογισμων ημων ενδεχεται να εισελθωμε εις παλην μετ ΑΥΤΟΥ, επιρριπτοντες εις ΑΥΤΟΝ την αιτιαν ολων των παθηματων.Εχομεν αναγκη σταθερας πιστεως ινα μη εκπεσωμεν απ   ΑΥΤΟΥ.

Εν τω θεω δεν υπαρχει τραγωδια …ο Χριστος ουδολως είναι τραγικος τυπος… εζη την τραγωδιαν πασης της ανθρωποτητος, αλλ εν αυτω τω ιδιω δεν εμενεν αυτή . ΕΙΡΗΝΗΝ ΤΗΝ ΕΜΗΝ ΔΙΔΩΜΙ ΥΜΙΝ. Τραγωδια δεν υπαρχει εν ΑΥΤΩ, αλλα εν ημιν. Ωσαυτως & ο χριστιανος οστις ελαβε την δωρεαν της αγαπης του Χριστου παρα την συνειδηση του εισετι μη επιτευχθεντος πληρωματος, αποφευγει την τραγωδιαν του παγκαταλυτικου θανατου Συμπασχων μετ οδυνης & προσευχομενος μετα κλαυθμου υπερ του κοσμου δεν αποβαινει   θυμα της αδιεξοδο απογνωσεως, του ανεπανορθωτου ολεθρου.Εναργεστερα καθισταται η ορασις αυτη, όταν η προσευχη εισελθη καθ οιοδηποτε τροπον εις το αιωνοβιον ρευμα της Γεσθημανιου προσευχης.Οταν διαρραγουν τα στενα ορια του ατομου, όταν διαπερασθη ωρας.Εντος μου (ΓΡΑΦΕΙ) ΕΖΩΝ ΤΗΝ ΘΑΥΜΑΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Της

 ΠΑΛΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤHΣ ΕΛΞΕΩΣ προς ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ & Της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Η τελευταια ενικησε το παθος του ζωγραφου, αλλ ουχι ευκολως, ουδε ταχεως.Εις το Αγιο Ορος η ζωη μου ευρε την τροχαια αυτης. Καθ εκαστη σχεδον ημεραν μετα την Λειτουργια επληρου εμε η πασχαλιος χαρα.Οσον παραδοξον & να φαινεται η αδιαλειπτος προσευχη μου ομοιως προς ηφαιστειον εκρηξιν επηγασεν εκ της βαθειας απογνωσεως, ητις εσκηνωσεν εν τη καρδια μου.Πρεπει να σημειωθει : το τειχος του χρονου διδεται εις τον ανθρωπον η πειρα της καταστασως ΕΓΩ ΕΙΜΙ….Αισθανομενος ουτος εν τω εαυτω την ζωοποιον πνοη του Πνευματος του Αγιου, προσευχομενος δι αυτης της προσευχης προαισθανεται την τελικην νικη του ΦΩΤΟΣ Η αγαπη του Χριστου εισετι & εν τη απαθης ενεκα της υπαρχουσης εν αυτή αιωνιοτητος.Η αγαπη αυτή ζη αυθεντικως & αμειωτως την τραγωδιαν της ανθρωποτητος, διοτι ιδιον αυτης είναι να συμμετεχει εις τα παθηματα πασης της κτισεως & πρωτιστως του ανθρωπου.

Εν Χριστω (γραφει) ελαβαμε αποκαλυψιν περι της αμεταθετου αξιας του ανθρωπου. Αγαπωμεν τον ανθρωπον ως την ιδιαν ημων ζωην.Κατα τας στιγμας διδεται να θεωρησουμε το ανεκτιμητον καλλος της εικονος αυτης του Υψιστου Θεου.Παρατηρουντες το πολυτιμιν τουτο ΟΝ εν τη πτωσει αυτου συντριβωμεθα φυσικω τω τροπω τη καρδια & αναζητουμεν οδους σωτηριας δια τους ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ, καθ ο μετρο ο Κυριος εξεχεεν εφ ημας την χαριν να γνωρισωμε την οδον ΑΥΤΟΥ

Το αισθημα του αδιεξοδου, του ανεπανορθωτου της απωλειας, καταβροχθιζει παν άλλο αισθημα & η ψυχη του ευχομενου ΑΠΟΘΝΗΣΚΕΙ μετ εκεινων δια τους οποιους προσφερεται η προσευχη.

 ΠΗΓΕΣ  ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Π. ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΕΣΣΕΧ