Σήμερα ήταν η εορτή των Αγίων Αναργυρων... και μόνο ότι εξακολουθούμε να τους τιμούμε αιώνες μετά το μαρτύριό τους, αποδεικνύεται ότι ούτε ο Θεός ούτε οι άνθρωποι ξεχάσαμε την αγάπη τους. Αυτοί είναι που μας την υπενθυμίζουν, για να αγωνιζόμαστε να την βιώσουμε.

Η χριστιανική ζωή και διδασκαλία είναι γεμάτη από αναφορές και βιώματα αγάπης.
Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούμε τον εαυτό μας, είτε δημιουργικά είτε καταστροφικά. Ό,τι δεν λειτουργεί εντός μας, συνήθως θεωρούμε ότι δεν υφίσταται σε κανέναν και αυτό είναι η τραγικότητα της ύπαρξής μας.

Για την πίστη, η αγάπη είναι ο μοναδικός ορισμός του Θεού. «Ο Θεός αγάπη εστί» (Α' Ιωάν. 4, 8). Αυτό συνεπάγεται ότι, επειδή είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα Θεού, και εμείς ,θα πρέπει, στη ζωή μας να είμαστε αγάπη. Δεν είναι ένας συναισθηματικός δρόμος αυτός. Συνήθως η αγάπη θεωρείται το ωραιότερο και δυνατότερο συναίσθημα. Όμως η έννοια του συναισθήματος περιορίζει την αγάπη σε μία πρόσκαιρη και φθαρτή κατάσταση. Η αγάπη όμως.. είναι οντολογική, υπαρξιακή κατάσταση. Είναι  δωρεά του Θεού στον άνθρωπο και μας οδηγεί στη θέωση. Υπάρχει Και Λειτουργεί Σταυρικά.
Καθέτως προς το Θεό και οριζοντίως προς το συνάνθρωπο.
Η αμαρτία όμως έρχεται να αλλοτριώσει την σταυρική διάσταση της αγάπης και να την συνδέσει με την ιδιοτέλεια. Έτσι τη θέση του Θεού υποκαθιστά ο θεοποιημένος εαυτός μας. Τη θέση του άλλου, οι επιθυμίες και οι ηδονές μας, που τοποθετούνται πιο πάνω από την αγάπη. Όλη η ζωή του ανθρώπου μέσα στην Εκκλησία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια απόπειρά μας να διώξουμε την ιδιοτέλεια και να βρούμε την αγάπη στην πληρότητά της, να γίνουμε υπάρξεις που αγαπούνε, νικώντας τον θάνατο και το κακό.
Άλλωστε, όπως καθαρά τονίζει ο απόστολος Παύλος η Αγάπη Ουδέποτε Εκπίπτει (Α' Κορ. 13,8).
 «Κόλαση είναι το μαρτύριο να μην αγαπάει κανείς»
λέει ο Ντοστογιέφσκυ.
Η οικονομική τραγωδία που βιώνουμε αποτελεί την κατεξοχήν απόδειξη της κόλασης για όλους τους ανθρώπους.
Οι ¨αγορές¨ δεν αγαπούνε κανέναν, παρά μόνο την ιδιοτέλειά τους. Αλλά και ο φιλήδονος κόσμος, που θεοποιεί τις ηδονές και τα πάθη, δεν αγαπά κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό του. Κι αυτό τελικά γίνεται κόλαση, γιατί ο εξαρτημένος από τον εαυτό του και τις επιθυμίες του άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθεί εντός του, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να ανοιχτεί ηθικά και πνευματικά στην αιωνιότητα.
Μπορεί να κάνει φιλανθρωπία, να ψωμίζει πάντα τα υπάρχοντά του, αλλά δεν ωφελείται, γιατί η αγάπη δεν έχει γεμίσει την καρδιά του.
Πώς μπορούμε να νικήσουμε την κόλαση του να μην αγαπούμε; Η ασκητική ζωή της Εκκλησίας, η νηστεία, η προσευχή, το να αρκείται κανείς στα λιτά και να μπορεί να χαρεί με την κοινωνία με τους ανθρώπους και όχι με την επίδειξη των αγαθών, η εμπιστοσύνη στο Χριστό και στη σχέση μαζί Του, αλλά και η νίκη ακόμη και κατά του εαυτού, των παθών και των δικαιωμάτων αποτελούν την μόνη ίσως ασφαλή οδό προς την αγάπη.
Να νικούμε καθημερινά τις ιδιοτέλειές μας.
Να Χαιρετούμε Αυτούς Που Κανονικά Θα Έπρεπε Να Μας Φέρνουν Αποστροφή.
Να συγχωρούμε όλους εκείνους που ο λογισμός μας μάς λέει ότι μας έβλαψαν και δεν αξίζουν την αγάπη μας.
Να κάνουμε τον αγώνα μας και να αφηνόμαστε στο θέλημα του Θεού. 

Οι Άγιοι Ανάργυροι, προς τιμήν των οποίων διαβάζουμε το απόσπασμα από την Α' προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου, αποτελούν δείκτες νίκης κατά της ιδιοτέλειας.
Γιάτρευαν όχι μόνο τις πληγές του σώματος με την ιατρική τους επιστήμη και δεινότητα, αλλά κυρίως θεράπευαν τις ψυχές των ασθενών τους δείχνοντάς τους το Χριστό.
Εδώ Έγκειται Ίσως Η Ωραιότερη Αλλά Και Πιο Δύσκολη Διάσταση Της Αγάπης.
Το συναίσθημα μας κάνει να στρογγυλεύουμε το λόγο μας.
Η αλήθεια στοχεύει στην καρδιά του άλλου. Και αποκαλύπτει τις βαθιές πληγές που ο καθένας φέρει μέσα του.
Αυτές που τον κάνουν να αρνείται το Θεό, την σωτηρία, την αγάπη και τον οδηγούν στην παράδοση στην ιδιοτέλεια.
Γι' αυτό και ουδέποτε εκπίπτει η αγάπη.
Γιατί στοχεύει στην υπαρξιακή αλλαγή αυτού που αγαπάμε και ταυτόχρονα τη δική μας.
Ελάτε τώρα να πάρουμε τα πράγματα κι απ τη μεριά της όποιας επιστήμης...Ολο και πιο συχνά πλέον, η επιστήμη επιβεβαιώνει, αυτα που ήδη γνωρίζουμε.
Με βάση ιατρικές μελέτες, συνειδητοποιούμε πλέον ότι η αγάπη κάνει καλό στην υγεία μας..
Ένας από τους προδρόμους της ιατρικής σπουδής στην αγάπη είναι ο Dr Dean Ornish, M.D., ο οποίος έγραψε το βιβλίο "Αγάπη και Επιβίωση: το Επιστημονικό Θεμέλιο της Θεραπευτικής Δύναμης της Στοργής", όπου αναφέρει πολλές παρόμοιες μελέτες. Μια έρευνα στο πανεπιστήμιο Yale αφορούσε 119 άνδρες και 40 γυναίκες, οι οποίοι έκαναν στεφανιογραφία. Απ' αυτούς, εκείνοι που ένιωθαν πιο πολύ ότι τους αγαπούσαν και τους στήριζαν είχαν σημαντικά λιγότερες αποφράξεις στις καρδιακές αρτηρίες από τα άλλα μέλη της ομάδας.
 

Άλλη παρόμοια έρευνα έγινε σε 10 χιλιάδες έγγαμους άνδρες χωρίςπροηγούμενο ιστορικό οπισθοστερνικών (στηθαγχικών) πόνων, αλλά με υψηλά επίπεδα παραγόντων επικινδυνότητας, όπως ανεβασμένη χοληστερίνη, υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβήτη, ηλεκτροκαρδιογραφικές ανωμαλίες.
Εκείνοι που πίστευαν ότι οι γυναίκες τους....        δεν τους αγαπούσαν, ένιωθαν σχεδόν διπλάσιους στηθαγχικούς πόνους από την άλλη ομάδα,
οι οποίοι ένιωθαν ότι οι γυναίκες τους τούς αγαπούσαν.

Η προσφορά αγάπης φαίνεται ότι κάνει το ίδιο καλό Και Στη Διαδικασία Της Γήρανσης.
Μία έρευνα σε πάνω από 700 ηικιωμένους έδειξε ότι η γήρανση.. ανεστέλλετο ,όταν οι άνθρωποι αυτοί προσέφεραν στους άλλους,
παρά όταν δέχονταν από τους άλλους...αγάπη
Οση περισσότερη αγάπη και στήριξη έδιναν, τόσο περισσότερο ωφελούνταν σωματικά. 
 

Σε μια άλλη μελέτη, δόθηκαν σε 276 υγιείς εθελοντές, ηλικίας από 18 έως 55, ρινικές σταγόνες που περιείχαν ρινο-ιό (rhinovirus), ο οποίος προκαλεί το κοινό κρυολόγημα.
Οι μελετητές αξιολόγησαν τους υποκείμενους στην έρευνα ανάλογα με 12 τύπους σχέσεων μεταξύ άλλων: σύζυγοι, γονείς, πεθερικά, τέκνα και άλλα μέλη του στενού οικογενειακού κύκλου, γείτονες, φίλοι, συνάδελφοι, συμμαθητές και μέλη διαφόρων συλλόγων/οργανώσεων.
 Ενώ σχεδόν όλοι κόλλησαν το κρυολόγημα, τα συμπτώματα δεν εξελίχθηκαν σε όλους το ίδιο. Εκείνοι που ανέφεραν μόνο ένα έως τρεις τύπους σχέσεων είχαν πάνω από τετραπλό κίνδυνο εξέλιξης του κρυολογήματος, σε σύγκριση με αυτούς που ανέφεραν έξι και πάνω τύπους σχέσεων.
Προφανώς, οι συναισθηματικοί μας δεσμοί με τους γύρω μας ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Ο Dr Dean Ornish καταλήγει:
"Όταν νιώθεις ότι σ' αγαπούν, ότι τρέφεσαι συναισθηματικά, ότι σε νοιάζονται, ότι σε στηρίζουν, ότι νιώθεις στοργή,
·       Έχεις Περισσότερες Πιθανότητες Να Είσαι Ευτυχισμένος Και Υγιής.
·       Εχεις Πολύ Λιγότερο Κίνδυνο Να Αρρωστήσεις Και, Αν Αρρωστήσεις,
·       Έχεις Περισσότερες Πιθανότητες Να Ξεπεράσεις την ασθένεια".

Πρωίμου σταδίου έρευνες σε "ερωτευμένους" δείχνουν ότι το να είσαι ερωτευμένος προκαλεί ορισμένες ωφέλιμες χημικές αντιδράσεις και ορμονικά αποτελέσματα.
Όταν δύο άνθρωποι νιώθουν έλξη ο ένας για τον άλλον, διάφορα χημικά στοιχεία στον οργανισμό τους αυξάνουν.

'Ενα απ' αυτά είναι η Φαινυλε-θυλαμίνη, η οποία επιταχύνει τη ροή πληροφοριών μεταξύ των νευρικών κυττάρων.
Αλλα στοιχεία είναι η Ντοπαμίνη, η οποία μας κάνει να νιώθουμε ωραία
και η Νορεπινεφρίνη, η οποία διεγείρει την παραγωγή αδρεναλίνης.

  


'Ερευνες στο Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς (Institute for HeartMath) στην Καλλιφόρνια των ΗΠΑ απεκάλυψαν ότι όταν νιώθουμε αγάπη, ή άλλα θετικά συναισθήματα, όπως συμπόνια, φροντίδα, ευγνωμοσύνη, η καρδιά μας στέλνει μηνύματα στον εγκέφαλο που προκαλούν την έκκριση ορμονών, οι οποίες επιδρούν θετικά στην υγεία μας και στη συναισθηματική μας κατάσταση.

Μια ιδέα στο "Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς" είναι ότι η καρδιά, στην πραγματικότητα παρακολουθεί τη ροή αίματος για να εντοπίσει ορμόνες και μεταφράζει τις ορμονικές πληροφορίες σε νευρολογικές πληροφορίες.
 Όταν είμαστε ανήσυχοι, θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι, προκαλείται αρρυθμία στους καρδιακούς παλμούς παρακωλύοντας τη λειτουργία του εγκεφαλικού φλοιού.

Αντιθέτως, όταν έχουμε συναισθήματα όπως αγάπη, ευγνωμοσύνη, εκτίμηση, η καρδιά μας χτυπάει ρυθμικά, διευκολύνοντας τη λειτουργία του φλοιού.
 Οι ρυθμικοί καρδιακοί παλμοί      δημιουργούν έναν εσωτερικό συγχρονισμό που βελτιώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και χειριζόμαστε την ασθένεια...το ίδιο και η ρυθμική μουσική, που συνδιαζεται με περπάτημα..

Επιπλέον, φαίνεται ότι οι ρυθμοί της καρδιάς επηρεάζουν άμεσα το ίδιο το νευρικό μας σύστημα, επιφέροντας μεγαλύτερη αρμονία και ισορροπία.         Το αυτόνομο νευρικό σύστημα διαιρείται σε δύο κλάδους, έναν που επιταχύνει και έναν που επιβραδύνει τα πράγματα.
 Όταν είμαστε "εκτός αγάπης" με αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι δύο κλάδοι του συστήματος χάνουν την αρμονική τους συνεργασία.

'Οταν είμαστε σε μία μη-αγαπητική κατάσταση ή όταν είμαστε θυμωμένοι με κάποιον, τα δύο ήμισυ του νευρικού συστήματος αποσυγχρονίζονται.
Μοιάζει σαν να πολεμούν το ένα το άλλο:                το ένα προσπαθεί να επιταχύνει την καρδιά καθώς το άλλο προσπαθεί να την επιβραδύνει.
Αυτό δημιουργεί τον επισφαλή, άνισο καρδιακό ρυθμό. Αυτός, με τη σειρά του, προκαλεί περισσότερη συναισθηματική ένταση στο νευρικό σύστημα και στο νου μας.

'Ομως, όταν είμαστε σε κατάσταση αγάπης, οι καρδιές μας λειτουργούν με συνεπείς ρυθμούς, πράγμα που επιτρέπει στο σώμα να συνεχίσει τη φυσική του αναγεννητική διαδικασία, αναφέρουν οι ερευνητές.

Η επιστήμη αρχίζει να βρίσκει ακριβώς αποδείξεις ότι Η Αγάπη Και Η Συμπόνια Δυναμώνουν Το Ανοσοποιητικό Σύστημα.
Για παράδειγμα, όταν οι υποκείμενοι στην έρευνα ένιωθαν θυμωμένοι για διάστημα πέντε λεπτών, τα επίπεδα κορτιζόλης αυξάνονταν.
Η κορτιζόλη, γνωστή ως "ορμόνη του άγχους", καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα.              Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι στο πείραμα βίωσαν μειωμένη έκκριση της  σπουδαίας...
ανοσοσφαιρίνης Α (IgA) επί έξι ώρες,
 Ύστερα Από Θυμό Μόνο Πέντε Λεπτών. 
   

Η έκκριση της IgA λειτουργεί σε πρώτη γραμμή άμυνας του σώματος κατά της ασθένειας.
Έτσι, τα χαμηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα IgA, μας καθιστούν πιο ευάλωτους στα κρυολογήματα, στη γρίππη και στις ασθένειες του αναπνευστικού.

Από την άλλη πλευρά, όταν οι ίδιοι άνθρωποι ένιωθαν αγάπη και εκτίμηση έστω για πέντε λεπτά,
η έκκριση της IgA αυξανόταν σημαντικά.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι ενώ η IgA ανέρχεται σχεδόν κατακόρυφα ύστερα
από πενταλέπτου διάρκειας αγάπη
και μετά πέφτει, μετά αρχίζει μία αργή, βαθμιαία αύξηση, η οποία κρατά για πολλές ώρες.

Πριν λίγα χρόνια, οι ερευνητές στο "Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς" χρησιμοποίησαν θετικό οραματισμό και εσωτερική καλλιέργεια θετικών συναισθημάτων για να διδάξουν 30 ανθρώπους πώς να νιώθουν αγάπη με συνειδητό τρόπο.
 Ύστερα από ένα μήνα μέτρησαν τα επίπεδα κορτιζόλης και
DHEA-S γνωστής ως "η ορμόνη αντιγήρανσης". Οι μετρήσεις αυτών των δύο ορμονών θεωρούνται πολύ Καλή Ένδειξη Άγχους Και Γήρανσης.
Εάν βρίσκονται σε δυσαναλογία, με υψηλή κορτιζόλη και χαμηλή DHEA-S, έχουμε ραγδαία γήρανση.
Βρήκαν, λοιπόν, ότι τα επίπεδα κορτιζόλης όλης της ομάδας είχαν μειωθεί κατά μέσο όρο 93%, ενώ τα επίπεδα DHEA-S είχαν αυξηθεί 100% σε όλους. Φαίνεται ότι το να μάθουμε να αγαπάμε και να μένουμε σ' αυτά τα συναισθήματα αγάπης, φέρνει ισορροπία σ' αυτές τις ορμόνες επηρεάζοντας θετικά την υγεία μας.
Ετσι η αποξένωση από το θυμό,και την πικρία, και η στροφή προς τη συμπόνια, την αγάπη,και την ευγνωμοσύνη,βλέπουμε  
την υγεία μας να βελτιώνεται σημαντικά.