ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 2010

ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

Στις Γερμανικές κακοδοξίες
---------------------------------------------------------
Από τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό

Πρίν αντιγράψουμε τό ξεκαθάρισμα τών επίμαχων σημείων περί τής Αγίας Τριάδος από τόν Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, θά θέλαμε νά προσδιορίσουμε μιά σύγχρονη αλλοίωση τού Συμβόλου τής Πίστεως εκ μέρους τών κ.κ.Γιανναρά καί Ζηζιούλα. Τό Σύμβολο τής Πίστεως αρχίζει : Πιστεύω εις έναν Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα...... καί εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν.....καί εις τό Πνεύμα τό Άγιο.....Οί σύγχρονες κεφαλές τής θεολογίας μας διαβάζουν: Πιστεύω εις έναν Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού.... Η εκκλησία μάς είχε προειδοποιήσει εν καιρώ ειρήνης νά μήν αλλάξουμε ούτε ένα κόμμα από τά δόγματά μας καί ίσως ακουγόταν υπερβολικό. Καί όμως δέν ήταν.

Έκδοσις Ακριβής τής Ορθοδόξου Πίστεως :

8(8) Γιά τήν Αγία Τριάδα.

Γι αυτό λοιπόν πιστεύουμε σέ έναν Θεό, σέ μιά αρχή άναρχη, άκτιστη, αγέννητη καί ανόλεθρη καί αθάνατη, αιώνια, άπειρη, απερίγραπτη...... αρχή που δημιούργησε όλα τα κτίσματα, τα ορατά και τα αόρατα...... με καθαρό και αμόλυντο τρόπο βρίσκεται πάνω σε όλες τις ουσίες (αχράντως ταίς όλαις ουσίαις επιβατεύουσαν και πάντων επέκεινα και πάσης ουσίας εξηρημένην ως υπερούσιον και υπέρ τα όντα ούσαν) πιστεύουμε σε ένα Πατέρα, την αρχή και αιτία όλων, ούκ έκ τινος γεννηθέντα, αναίτιον και αγέννητον μόνον υπάρχοντα. Και είς ένα Υιόν του Θεού τον μονογενή... δι’ ου τα πάντα εγένετο, ο χαρακτήρ του πατρός, ο Λόγος ο ενυπόστατος, η ουσιώδης και τελεία και ζώσα εικών του αοράτου Θεού.

Ομοίως πιστεύομεν και εις εν πνεύμα το Άγιον, το κύριο και ζωοποιόν, το έκ του Πατρός εκπορευόμενον και έν Υϊώ άναπαυόμενον... την πηγήν της ζωής και του αγιασμού.

Παραδεχόμαστε ότι ο καθένας από τούς τρείς έχει τέλεια υπόσταση ίνα μή εκ τριών ατελών μίαν σύνθετον φύσιν τελείαν γνωρίσωμεν, άλλα μιά απλή ουσία σε τρείς τέλειες υποστάσεις. Διότι είναι αδύνατο να γίνει σύνθεση από τέλειες υποστάσεις.

Κατά συνέπεια δεν λέμε το είδος (το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό) από τις υποστάσεις, αλλά στίς υποστάσεις (άλλ’ εν υποστάσεσιν).

Ατελή είναι όσα δεν σώζουν το είδος του πράγματος που αποτελείται από αυτά. Π.χ. το λιθάρι και το ξύλο και το σίδερο είναι το καθένα τέλειο καθεαυτό κατά την δική του φύση, αλλά έν σχέσει πρός το σπίτι που αποτελείται από αυτά (πρός δέ το εξ αυτών αποτελούμενον οίκημα ατελές έκαστον αυτών υπάρχει) γιατί απομονωμένο το καθένα από αυτά δεν είναι σπίτι (ουδέ γάρ εστίν έκαστον αυτών καθ’ εαυτό οίκος).

Ενώ οι υποστάσεις είναι τέλειοι θεοί κάθε μία απο αυτές, δεν έχουν ανάγκη την σωστή αρχιτεκτονική σχέση και κοινωνία για να είναι θεοί, όπως διδάσκουν περί ετερότητος ο Ζηζιούλας και ο Γιανναράς και έχουν επινοήσει τον σύγχρονο πόλεμο περί ρατσισμού και την σωτηρία δια της κοινωνίας, αλλοιώνοντας πλήρως την Αγία Τριάδα καθώς στα πονεμένα τους μυαλά μόνον ο Πάτηρ είναι ο Θεός.
- Άρα και ορθοδόξως πρώτος. Αλλοίμονό μας να λατρεύαμε από εδώ και πέρα τον Νεόπλατωνικό Θεό.

Παραδεχόμαστε λοιπόν τέλειες τίς υποστάσεις, συνεχίζει ο Άγιος Δαμασκηνός, για να μη νοήσουμε σύνθεση στη θεία Φύση!

«Γιατί η σύνθεση είναι αρχή της διασπάσεως».

Εδώ βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο και ο σεβαστός μεταφραστής Νίκος Ματσούκας, ο οποίος έμαθε την θεολογία διαβάζοντας Γερμανικά:

Και πάλι λέμε τις τρείς υποστάσεις στη μεταξύ τους σχέση (σαν ετερότητες), για να μη εισαγάγουμε πλήθος και συνέλευση θεών!

Νά όμως τί λέει το πρωτότυπο: Και πάλιν έν αλλήλαις τας τρείς υποστάσεις λέγομεν, ίνα μη πλήθος και δήμον θεών εισαγάγωμεν. (Για να μην ξαναφτιάξουμε τον Όλυμπο της δικαιοσύνης του κ. Γιανναρά και την εσχατολογική Σύναξη του κ. Ζηζιούλα).

Διά μέν των τριών υποστάσεων το ασύνθετον και ασύγχυτον. Διά δέ του ομοουσίου και έν αλλήλαις είναι τας υποστάσεις...... το αδιαίρετον καί το είναι ένα θεόν, γνωρίζομεν.

Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε να αγαπούμε το όμοιο, την εικόνα του θεού σε κάθε συνάνθρωπό μας. Σήμερα καλούμαστε να αγαπήσουμε το έτερον! Δηλαδή τί; Τα όμορφά του μάτια; Την προσωπικότητα; Το στύλ; Το ύφος; Την φωνή;   Έλεος!

---------------------------------------

Αυτή είναι μια επιβεβαίωση των όσων γράψαμε στην αρχή του κειμένου μας. Η ορθόδοξη θεολογία ακολουθεί πιστά πλέον τις καθολικές κακοδοξίες, διότι εάν χωρίσαμε την Εκκλησία μας λόγω της προσθήκης ενός όρου από την παπική κακοδοξία, εδώ έχουμε την αλλοίωση ολοκλήρου του Συμβόλου της Πίστεως. Η νέα οικουμενική εκκλησία πιστεύει σε άλλον θεό πλέον ξεκάθαρα.

  
 Aμέθυστος

You might also like: