Έρμαιο των δαιμονικών πειρασμών

Στο σύγχρονο κόσμο της αθεΐας, θεωρείται μεσαιωνικός οπισθοδρομισμός η πίστη στην ύπαρξη Θεού, αγγέλων, ψυχών και δαιμόνων.

Οι φίλοι μου είναι οι περισσότεροι άθεοι, όπως ήμουν και εγώ.  Τούς αγαπώ και προσεύχομαι η αγάπη Του Χριστού μας να ενεργήσει και να έλθουν στην πίστη. Δεν θέλω η μεγάλη μας αυτή διαφωνία να γίνει αιτία να χαλάσει η φιλία μας.

Εχθές, τό πρωί του Σαββάτου, βρισκόμουν σε Ορθόδοξο βιβλιοπωλείο και αγόραζα τό βιβλίο «Οι δαίμονες και τα έργα τους» της ιερας μονής Παρακλήτου Ωρωπού. Εκείνη την ώρα δέχομαι τηλεφώνημα από τον επιστήθιο φίλο μου Μ., που με καλεί σε τραπέζι στο σπίτι του το βράδυ. Εγώ σχεδίαζα να νηστέψω το Σάββατο για να κοινωνήσω σήμερα το πρωί. Βρέθηκα σε δίλημμα: Είναι σωστό η κοινωνία του σώματος και του αίματος Του να χωρίζει φίλους; Και από την άλλη μεριά, είναι δυνατόν η κοινωνία του σώματος και του αίματός Του να αξιολογείται ως υποδεέστερη από τις κοσμικές φιλίες;

Αποφάσισα να συμβιβάσω τα πράγματα. Πήγα το βράδυ στου φίλου μου, τον ανάγκασα τον καημένο να κόβει σκέτη σαλάτα για εμένα, παρά την κούραση του για την προετοιμασία του κυρίου γεύματος, στο οποίο δεν ακούμπησα. Νομίζω πώς ο δαίμονας της γαστριμαργίας μου επέτρεψε μία μικρή νίκη, προκειμένου να με ρίξει στην υπερηφάνεια, πως δήθεν κάτι κατάφερα. Καί ιδού η οδυνηρή συνέχεια:

Ήπια και αρκετούτσικα. Βγαίνουμε στο μπαλκόνι για συζήτηση, και αυτή μας οδηγεί στήν αντίθεσή μας για την ύπαρξη δαιμόνων. Και από εκεί αρχίζει το δαιμονικό σφυροκόπημα: με παραλαμβάνει ο δαίμονας του εγωισμού και με παραδίδει στον δαίμονα του παροργισμού:

Οργίζομαι πάνω στην συζήτηση και βρίζω τον Σταυρό!!  Δηλαδή, έβρισα τον Σταυρό σε μια συζήτηση που προσπαθούσα να πείσω για αυτόν!

Από εκει, με παραλαμβάνει για λίγο ο δαίμονας της απελπισίας και με ξαναπαραδίδει στον δαίμονα της γαστριμαργίας.. Έφαγα όλο το προσφερόμενο σταφύλι, εγώ που έκανα δήθεν νηστεία!!

Αλλοτε θα έπεφτα σε απελπισία. Εχθές, με την βοήθειά Του, σκέφτηκα: Τι απορείς; Δεν ξέρεις πόσο αδύναμος, ευήμαρτος και ευάλωτος στα πάθη και στις δαιμονικές αξιοποιήσεις τους είσαι; Σημασία έχει να μετανοήσεις αμέσως, να ταπεινωθείς και να προσφύγεις στην Αγάπη Του.

Σκέφθηκα: Χριστούλη μου, φίλε μου, αδελφέ μου, Θεέ μου, δημιουργέ μου, συντηρητή και σωτήρα μου, συγχώρεσε με. Εσύ που πάντα με αγαπάς, ακόμα και όταν σε θλίβω, βοήθα με τον αδύναμο και ανάξιο.

Βρέθηκα στο δίλημμα: Αύριο να μεταλάβω ή όχι; Και απάντησα, στραβά ή λάθος δεν ξέρω, ως εξής: Ποτέ δεν θα είμαι άξιος να κοινωνήσω το σώμα Του και το αίμα Του. Η θεία Κοινωνία δεν είναι επιβράβευση για την αξιοσύνη μας, αλλά είναι Χάρις και Δωρεά για κάθε πεσμένο και μετανοούντα, προκειμένου να βοηθηθεί στον πνευματικό του αγώνα. Δεν θα του περάσει του δαίμονα: Δεν θα καταφέρει να με απομακρύνει από το Σώμα Του και το αίμα Του. Τώρα το χρειάζομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Το πρωί, με δάκρυα κοινώνησα.

Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, με έχει παραλάβει από το μεσημέρι ο δαίμονας της γαστριμαργίας και κατά πρωτόγνωρο  τρόπο με υποβάλει στο μαρτύριο μιας ασυνήθιστης πείνας. Ο Θεός να με λυπηθεί τον βλάσφημο εγωιστή.

Αναρτήθηκε από vripol στις 9:15 π.μ.