Το όρος Θαβώρ,

Το όρος Θαβώρ, έγινε σαν τόπος μάρτυρας της αποκαλύψεως της θείας δόξης σε υλικό σώμα. Δεν μετεμορφώθη Ο Κύριος, αλλά στην κυριολεξία άνοιξε τα μάτια των μαθητών να δουν, όσο χωρούσε η αντιληπτικότητά τους, την θεία φύση σε φυσικό σώμα. Παραστάτες αυτής της μεταμορφώσεως, ο προφήτης Ηλίας και ο προφήτης Μωϋσής, με πλήθος συμβόλων.

Για τον ’γιο Μάξιμο Ομολογητή, η πνευματική γνώση των λόγων της φύσης (πρ.Ηλίας) και η πνευματική γνώση των λόγων των Γραφών (και τήρηση του Νόμου) (πρ.Μωυσής) , τους οποίους τους ονομάζει ισότιμους διδασκάλους, είναι ισάξιοι παραστάτες της Θείας Μεταμορφώσεως και λειτουργούν μυστικά και για τη δική μας.

Επειδή ο Κύριος με την ζωή Του, τα Θεία Πάθη και την Ανάσταση, άνοιξε τον δρόμο της Ανάστασης και ολοκλήρωσης (σωτηρίας) του ανθρώπου, η Μεταμόρφωση του Κυρίου, έχει αποδέκτες όσους ανθρώπους θα ήθελαν να μεταμορφωθούν. Για την μεταμόρφωσή μας, οι παραστάτες, σαν πρόσωπα και σαν ενέργειες συνοδοιπορούν μαζί μας και είναι εκείνες οι ευλογημένες αιτίες, θεόσδοτα τοποθετημένες στην πορεία μας, από το αίτιο όλων των αιτιών, την πηγή κάθε καλής ενέργειας και προκοπής, τον Τριαδικό Θεό. 

Μπορούμε να εντοπίσουμε την Μεταμόρφωση σε τέσσερα σημεία πάνω στη γη, τα οποία μετά τον εντοπισμό, αποδεικνύουν την συμπαντική αλήθεια της Ορθοδοξίας, και όχι την μερική και θρησκευτική, που της καταχωρούν οι προβληματισμένοι (αρνητές, άπιστοι, δύσπιστοι…) που απλά δεν γνωρίζουν όλα τα δεδομένα.

Ο κόσμος για την μεταμόρφωσή του σε καλύτερο, επιδιώκει την φυσική γνώση (με επιστημονικό τρόπο) και συγχρόνως προσπαθεί να επιβάλλει τον σεβασμό των νόμων που την διέπουν, γιατί έχει καταλάβει, πως αν δεν σεβαστεί τη φύση, ούτε αυτός, ούτε το σπίτι του θα έχει μέλλον. Αν μπαζώσει πχ το ρέμα και κτίσει επάνω του, αργά ή γρήγορα θα απολάβει τους καρπούς της α-νόητης επιλογής του, το ίδιο με το κόψιμο – κάψιμο των δέντρων, την τρύπα του όζοντος…

Και αν μια φορά θα έπρεπε να ‘’κυνηγάμε’’ την γνώση του δημιουργήματος και την τήρηση – σεβασμό των νόμων της φύσης, πόσο μάλλον θα έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί στην τήρηση των νόμων του Δημιουργού, και την γνώση που Ο Κύριος χαρίζει, καταστάσεις ισορροπημένες που πρέπει να βιώσει ο άνθρωπος στην προσπάθεια μεταμόρφωσής του και οι οποίες παραλληλίζονται με τους παραστάτες πρ. Ηλία (φυσική γνώση ή καλύτερα γνώση των λόγων της φύσης) και πρ. Μωϋσή (πνευματική γνώση του Νόμου).

(αγ. Μάξιμος ο ομολογητής)

Επειδή η Αίγυπτος στην Αγία Γραφή και δια των αγίων μας, δηλώνουν τον κόσμο, η έξοδος από την δουλεία προς τα Ιεροσόλυμα, επαναδιαγράφει τον δρόμο εξόδου μας, το Πάσχα μας, την Ανάστασή μας, από τον χώρο της φθοράς στον χώρο αφθαρσίας.

Ακριβώς ανάμεσα από την Αίγυπτο και τους Αγίους Τόπους, βρίσκεται το όρος Σινά. Στη μία κορυφή, ο Θεός παρέδωσε τους Νόμους στο Μωϋσή. Στην άλλη κορυφή, άγγελοι ανέβασαν το μαρτυρικό σώμα της Αγίας Αικατερίνης, της πανσόφου νύμφης, σηματοδοτώντας ο Θεός με τις δύο κορυφές, της γνώσης των λόγων της φύσης (πρ. Ηλίας) και της πνευματικής γνώσης του Νόμου (πρ. Μωϋσής), ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την πορεία μας από τον κόσμο τον φθαρτό (το δημιούργημα) στον άφθαρτο και αιώνιο του Θεού, (στον ίδιο τον Δημιουργό).

Όταν η προβολή επί της γης του διαδρόμου κατάβασης της πυραμίδας, δείχνει τον δρόμο για την Βηθλεέμ, όταν μετά την φυγή στην Αίγυπτο του θείου βρέφους, ο Κύριος επιστρέφει από τον ίδιο δρόμο που πραγματοποιήθηκε η έξοδος των Ισραηλιτών, …ίνα πληρωθεί το ρηθέν, εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον Υιόν μου…, τα δύο σκέλη του Παντοκράτορος καθορίζουν τον διττό δρόμο της Ανάστασης δια της Μεταμορφώσεως. Εν δυνάμει ΚΑΙ σοφία.

Έτσι, πλην του Θαβωρείου όρους που πάνω σε αυτό, εξελίσσεται το θείο γεγονός, κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα εφεξής να διακρίνει τον δρόμο της προσωπικής του ανάστασης, συνοδοιπορώντας με τον παθόντα και Αναστάντα δι ημάς, Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Ρίξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα… πολλά τα τέκνα της ερήμου… βγήκαν οι άγιοι στην έρημο, έπαθαν και μας παρέδωσαν τα άφθαρτα ευώδη άνθη και καρπούς του Αγίου Πνεύματος… ως εκπλήρωση της βεβαίας υποσχέσεως, για να μην απελπιζόμαστε και να συνεχίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις αυτόν τον δύσκολο αλλά τέλειο δρόμο.  

Και αν εντοπίστηκε το μυστήριο του όρους Θαβώρ, σε ένα ακόμη σημείο της γης, στον δρόμο από την Αίγυπτο στην Ιερή Πόλι, ως προτύπωμα της πορείας του καθενός, προς την ’νω Ιερουσαλήμ και Αγία Πόλι, η θεία οικονομία, δεν εξαντλείται σε τόπους μακρυνούς.

Επαινείται ο τρόπος προσέγγισης και ευλογείται και ο κόσμος, (όχι το φρόνημα, αλλά σαν άνθρωποι μέσα στον κόσμο) ώστε κατά την χωρητικότητά μας να ψαύσουμε κι εμείς τα μυστήρια και αφού ιχνηλατήσουμε την θεία οδό, να την ακολουθήσουμε με αγάπη.

Ο επόμενος άγιος τόπος που αποτυπώθηκε και ενεργεί διαρκώς η Μεταμόρφωση, είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία της γειτονιάς μας (συμβαίνει τόσο κοντά!!!). Μόλις μπούμε στην Εκκλησία, πάνω από την είσοδο, βρίσκεται η αγιογραφία της Μεταμορφώσεως.

Μπαίνοντας στην Εκκλησία, όχι για να δώσουμε το κοινωνικό παρόν, αλλά σαν μέλη του Σώματος του Χριστού, κοινωνώντας τα θεία Μυστήρια της Εξομολογήσεως (ως άλλης φλέβας) της Θείας Ευχαριστίας (ως αρτηρία) της προσευχής (ως νεύρου), αυτή η δυναμική και ζωντανή επαφή, είναι η αφετηρία της μεταμόρφωσής μας, καθώς ο τρώγων μου το Σώμα και πίνων μου το Αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ… Και σίγουρα με αυτήν την θεία παρουσία, η μεταμόρφωση είναι σίγουρη. Ούτε όμως εκεί εξαντλείται η θεία Οικονομία. Υπάρχει και σε έναν τέταρτο τόπο που κυρίως τελεσιουργείται το Μυστήριο. Μέσα μας. Όχι τόσο μακρυά, ΑΝ έτσι θεωρείται η γειτονιά μας, αλλά μέσα μας! (χωρίς βέβαια να αντικαθίσταται η λειτουργούσα Ορθόδοξη Εκκλησία, από την καρδιά).

Μόνο που, μόνο οι πρόκριτοι μαθητές παραλαμβάνονται από τον Κύριο για να γίνουν μάρτυρες και κοινωνοί της Μεταμορφώσεως: Ο Απ. Πέτρος για την σταθερότητα τήρησης των εντολών, ο Απ. Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής, για την αγνότητά του και ο Απ. Ιάκωβος για την προθυμία του να πίει το ποτήριον του μαρτυρίου για την αγάπη του Κυρίου.

Είθε ο καλός Θεός να μας ελεεί και να μας δίνει δύναμη τήρησης των εντολών, τήρησης της αγνότητας (όση έχει μείνει) και μέριμνας για τον εξαγνισμό μας (των υπολοίπων πολλών αλωθέντων πόλεων του κράτους μας), και το θάρρος της ομολογίας της πίστεως, με όποιο κόστος. Μόνο τότε, παρά την αναξιότητά μας, θα συμπορευόμαστε με τους προκρίτους Αποστόλους και θα ακούμε ουράνια λόγια της συνομιλίας του Θεού και των προφητών Ηλία και Μωϋσή… για να τολμούμε να πούμε: καλόν έστι μείναι ώδε.

 ...11καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος, καὶ ἰδοὺ πνεῦμα μέγα κραταιὸν διαλῦον ὄρη καὶ συντρίβον πέτρας ἐνώπιον Κυρίου, οὐκ ἐν τῷ πνεύματι Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα συσσεισμός, οὐκ ἐν τῷ συσσεισμῷ Κύριος· 12 καὶ μετὰ τὸν συσσειμὸν πῦρ, οὐκ ἐν τῷ πυρὶ Κύριος· καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος. (Α'Βασ.ιθ')

Κι αν με αυτά τα λίγα ουράνια ψυχία, που τολμήσαμε να φάμε εκ των πιπτόντων από την τράπεζα των κυρίων μας, είδαμε την μεταμόρφωσή μας μέσα στον εαυτό, μέσα στην Εκκλησία, στον δρόμο από τη νοητή Αίγυπτο προς την ’νω Πόλι, το θαβώρειον φως και η νεφέλη που σκέπασε τους τότε Αποστόλους, σήμερα έριξε μια ακτίνα Του και πρόσθεσε λίγη ανακούφιση από το καύμα του ήλιου, στην ταλαίπωρη ζωή μας. Σήμερα μετείχαμε και εμείς του θείου Μυστηρίου εκ του πάντες γαρ απόστολοι… και οδεύουμε να βιώσουμε ο καθένας κατά την χωρητικότητά του, και το άλλο μυστήριο, …απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε…

Εύχεσθε αγαπητοί μου αδελφοί να ενσταλάξει μια ακτίνα θείου φωτισμού και μια ρανίδα εκ των αειζώων ρείθρων στις ψυχές μας, όντως ικανή να μην χάσουμε τον προσανατολισμό μας, να γρηγορούμε αλλά και σε όσους δυσπιστούν, να αποστείλει άγγελο προ του προσώπου τους για να τους ετοιμάσει την οδό προς την Ζωή (όχι εξωστρεφώς, απλά συναισθηματικά και θρησκευτικά, αλλά εν ημίν θεολογικά και προ πάντων προς θεογνωσία και την ενοίκηση στην προετοιμασμένην απ' αιώνων Βασιλεία, που, εντός ημών εστί).

Στη Ζωή, εκεί που μετέστη η Μητέρα του Θεού και μητέρα όλων των χριστιανών… Αμήν.