Γονάτιζε συχνά κάτω από το πετραχήλι.
Διάλεξε το δρόμο που οδηγεί κοντά στο Θεό.
Ευεργετείς; μάθε πως μιμείσαι το Θεό.
Ζήσε την κάθε στιγμή.
Η ψυχή σου πρέπει να είναι σαν μικρού παιδιού για να μπεις στον Παράδεισο.
Θυμό χαλίνωνε, μην πέσεις έξω από τη λογική.
Ίσια και ψηλά πάντα να κοιτάς.
Κρατά πάντοτε κλειστό το στόμα σου
Λόγος καθαρός είναι μόνο ο λόγος του θεού.
Μάθε να ακούς τον πόνο των άλλων.
Να θυμάσαι ότι είσαι θνητός και κάποια μέρα θα πεθάνεις.
Ξεκουράσου κάτω από τον ίσκιο του σταυρού.
Όταν στη γαληνή ταξιδεύεις , τότε να θυμάσαι και τη φουρτούνα.
Πάντα να δέχεσαι ευχάριστα ότι προέρχεται από τον Θεό.
Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις Κύριε! Πρός τίνα απελευσόμεθα;
Συγχωρά τους άλλους για να σε συγχωρέσει κι ο θεός.
Τέλειωνε τη μέρα σου με προσευχή.
Υπέμενε όλες τις δυσκολίες της ζωής.
Φυλάξου μακριά από τους πειρασμούς.
Χαμογέλα σε όλη σου τη ζωή!
Ψυχή που προσφέρεται στο θεό είναι η καλύτερη θυσία. Ώρες ποτέ μη χάνεις, γιατί κάτι ωφέλιμο μπορείς να κάνεις.
Όσοι επέλεξαν τη χαζομάρα τους αφήνει να φάνε τα μούτρα τους.
Επιτέλους ας νοιώσουμε πως η μοναξιά μας πρέπει να μάθει να στρώνει μόνη τραπέζι.
Δεν γίνεται συνέχεια να ξεγλυστράμε και να θέλουμε κι έτοιμο φαγητό και στρωμένο τραπέζι κι άμισθο και χαμογελαστό υποτακτικό.
Καλούμεθα νάμαστε ευγνώμονες μ’ αυτό που μας δόθηκε,
η ανδρεία να μας στολίσει,
η ωραιότητα της παιδικής αγνότητας να καλύψει τη γύμνια μας,
σε μια εποχή που η κακομοιριά δέρνει τους καλλιτέχνες,
τους επιστήμονες και μερικούς ακόμη ιερείς.
Ευχαριστώ, Παναγία μου,
για τον ενθουσιασμό που μου δίνεις απόψε,
που είμαι απελπισμένος και η ελπίδα μου είσαι Εσύ.
Ας αφήσουμε λίγο και τους άλλους,
ας δούμε και το σκαρί μας,
δεν είναι εγωιστικό,
είναι απαραίτητο.
Ελπίδα στο μέλλον,
απελπισία καλή στο παρελθόν,
χαρά στο νυν,
μακαριότητα στο αεί.
Πάντα η θυσία, θυσιάζεται ο Υιός στον Σταυρό.
θυσιάζεται η μητέρα του στην αγκαλιά του άφατου πόνου.
Ο πόνος με πόνο νικιέται.
Η αγάπη κερδίζεται με πόλεμο.
Πότε θα μας διδάξει κι εμάς η αγία Παράδοση;
Μονάκριβη ελπίδα του κόσμου Υπεραγία Θεοτόκε. Αμήν.
Επιτέλους ας νοιώσουμε πως η μοναξιά μας πρέπει να μάθει να στρώνει μόνη τραπέζι.
Δεν γίνεται συνέχεια να ξεγλυστράμε και να θέλουμε κι έτοιμο φαγητό και στρωμένο τραπέζι κι άμισθο και χαμογελαστό υποτακτικό.
Καλούμεθα νάμαστε ευγνώμονες μ’ αυτό που μας δόθηκε,
η ανδρεία να μας στολίσει,
η ωραιότητα της παιδικής αγνότητας να καλύψει τη γύμνια μας,
σε μια εποχή που η κακομοιριά δέρνει τους καλλιτέχνες,
τους επιστήμονες και μερικούς ακόμη ιερείς.
Ευχαριστώ, Παναγία μου,
για τον ενθουσιασμό που μου δίνεις απόψε,
που είμαι απελπισμένος και η ελπίδα μου είσαι Εσύ.
Ας αφήσουμε λίγο και τους άλλους,
ας δούμε και το σκαρί μας,
δεν είναι εγωιστικό,
είναι απαραίτητο.
Ελπίδα στο μέλλον,
απελπισία καλή στο παρελθόν,
χαρά στο νυν,
μακαριότητα στο αεί.
Πάντα η θυσία, θυσιάζεται ο Υιός στον Σταυρό.
θυσιάζεται η μητέρα του στην αγκαλιά του άφατου πόνου.
Ο πόνος με πόνο νικιέται.
Η αγάπη κερδίζεται με πόλεμο.
Πότε θα μας διδάξει κι εμάς η αγία Παράδοση;
Μονάκριβη ελπίδα του κόσμου Υπεραγία Θεοτόκε. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου