Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

«Η ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ Η ΝΟΘΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ» - Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος ΜΕΡΟΣ Α

«Η ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ Η ΝΟΘΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ» - 
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΝ ΣΤΑΘΜΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ
(πομαγνητοφωνημένη μιλία)
http://www.schizas.com/site3/images/stories/2011-04/poiisi-20110414.jpg

ΜΕΡΟΣ Α

Π. ΙΩΗΛ: γαπητοί κροαταί, χαίρετε.
Σήμερα χομε καί πάλι τήν χαρά καί τήν ελογία νά ερίσκεται ες τόν ραδιοφωνικό μας σταθμό - Ράδιο Δρυινούπολις - Πανοσιολογιώτατος ρχιμανδρίτης ρσένιος Κατερέλος, γούμενος τς ερς Μονς γίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος.
Σέ λους μας εναι γνωστός π. ρσένιος, τόσο πό τά κείμενά του, τίς μιλίες του, πού δημοσιεύονται πολύ συχνά στά θρησκευτικά sites, στίς στοσελίδες δηλαδή, σο καί πό τίς μιλίες του πού μεταφέρομε, μέσ το ραδιοφωνικο σταθμο. δίως μως πό τήν συνέντευξι πού κριβς πρίν να χρόνο μς εχε παραχωρήσει στήν δια ατή κπομπή γιά τόν Γέροντα Παΐσιο καί τόν Γέροντά του, π. σαάκ τόν Λιβανέζο.

Σήμερα λοιπόν χομε τήν ελογία καί τήν εκαιρία π. ρσένιος νά εαρεστηθ στε νά γγίξωμε να μεγάλο θέμα πού νομάζεται ''γιής καί νόθος πνευματικότης''.
τσι, ''πί πτερύγων νέμων'', ο παντήσεις του στίς ρωτήσεις πού θά το ποβάλωμε θά μεταφερθον στά τα τν εσεβν κροατν, καί χι μόνον.
Μέσα πό ατήν τήν συνέντευξι εελπιστομε τι  θά κατανοήσωμε ποιά εναι ρθή καί γιής πνευματικότης πού θά πρέπη νά διέπη τήν ζωή μας καί πού θά πρέπη νά καλλιεργομε καί ποιά χι.
Π. ρσένιε, σς καλωσορίζομε καί σς παρακαλομε, μέ κάθε νεσι χρόνου, νά μς πτε ,τι γαθόν κ το περισσεύματος τς καρδίας σας στό πίμαχο ατό θέμα.
Π. ΙΩΗΛ - ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΡΩΤΗ: Μέ τόν ρο ''γιής πνευματικότης'' πονοεται τι πάρχει καί ρρωστημένη, πλανεμένη καί νοθευμένη πνευματικότης. Θά μπορούσατε νά μς περιγράψετε καί νά μς δώσετε, ε δυνατόν, τά ρια, τόσον τς γιος, σον καί τς νοθευμένης πνευματικότητος;
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: ν πρώτοις, σεβαστέ μου π. ωήλ, ασθάνομαι τήν νάγκη νά εχαριστήσω τν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανς καί Κονίτσης κ. κ. νδρέαν γιά τήν ελογία πού μς παρεχε γι ατήν τήν συνέντευξι καί μάλιστα γιά τήν πρόσκλησί του νά συμμετάσχω στίς κδηλώσεις γιά τόν Γέροντα Παΐσιο ς μιλητής. Οκοθεν ννοεται τι πικαλομαι κ τς θέσεως ταύτης τίς εχές του.
πειδή τό θέμα τς συζητήσεως εναι γενικό, καυτό, δύσκολο καί χει πάρα πολλές νεξάντλητες πτυχές, θ προσπαθήσωμε νά παντήσωμε σέ γενικό πίπεδο, τό ποο θέλει προσοχή καί διάκρισι στήν ξατομικευμένη φαρμογή.
http://www.egolpion.com/img/logos/0-plaka2.jpgΛοιπόν, ταν μς τονίζη συνεχς Μία, γία ρθόδοξος καί ντως Καθολική κκλησία μας τι πρέπει νά γίνωμε πνευματικοί νθρωποι, δέν ννοε λλο παρά τό τι πρέπει νά γωνισθομε γιά νά λάβωμε στήν πνευματική μας καρδία τήν νεργό καί δρσα Χάρι το γίου Πνεύματος.
Δέν πρέπει βεβαίως νά ξεχνμε τι σχατος καί τελικός σκοπός τς νανθρωπήσεως το Θεο Λόγου το κ νέου ποστολή τς νεργείας το γίου Πνεύματος.
Γιά νά μπορέση τώρα πιστός νά μετάσχη ντολογικά καί παρξιακά στήν ρθόδοξη πνευματικότητα θά πρέπη νά διακατέχεται πό ρθοδοξία καί ρθοπραξία.
παιτονται ρθή πίστις στά δόγματα, πού εναι ο ποκεκαλυμμένες περί Θεο λήθειες, καί φηρμοσμένη Δογματική, πού εναι διά βίου σκητική θεραπευτική γωγή, σύμφωνα μέ τήν διαχρονική διδασκαλία τν γίων καί Θεοφόρων Πατέρων τς κκλησίας μας.  
σον φορ ες τά δόγματα πρέπει νά διασαφηνίσωμε τι ταν προσβάλλεται καί διαστρέφεται κάποιο δόγμα, στήν οσία βρίζεται διος Θεός, ποος λλα μς πεκάλυψε, καί πί πλέον προσβάλλεται μεσα καί δία μας σωτηρία.
Γιά παράδειγμα, ν Χάρις το Θεο εναι κτιστή, τότε μοιραίως δέν μπορε νθρωπος νά θεωθ, νά γίνη θεός κατά Χάριν καί νά ξεπεράση τίς συνέπειες τς κτιστότητος.
ν τό γιον Πνεμα κπορεύεται καί κ το Υο, τότε εσάγονται δύο ντολογικές ρχές στήν γία Τριάδα. Τότε θά εχαμε διθεΐα καί χι μονοθεΐα. Βέβαια, γιά νά εμαστε πιό κριβες, στήν Δύσι δέν πάρχει ατό τό πρόβλημα - διότι χουν πολύ μεγαλύτερα - γιατί σφαλμένως στούς Δυτικούς μονοθεΐα ''ξασφαλίζεται'' πό τήν μία κοινή οσία το Θεο. ν κατά τόν Μέγα Βασίλειο, καί χι μόνο, «κ το ντος οσία». ν βγ πό τήν μέση Τριάς, Θεός δέν πάρχει.
πί πλέον, ν τό γιον Πνεμα κπορεύεται καί κ το Υο, Υός καθίσταται καί ατιον καί ατιατόν - ατιον το γίου Πνεύματος καί ατιατόν το Πατρός -, πργμα τό ποον εναι τοπον.  λλά καί γενικώτερα, ταύτισις οσίας καί νεργείας στόν Θεό πού κάνει Δυτική ''κκλησία'' διαστρέφει καί τό εναι το Θεο. Καί φυσικά ατό χει μεσες σωτηριολογικές πιπτώσεις. λλά, ς μήν πεκταθομε...
Μέ ατά τά λίγα θέλομε π. ωήλ, νά καταδείξωμε γενικώτερα τι ο τερόδοξοι χουν ''πλανεμένη'' πνευματικότητα a priori (κ τν προτέρων), γουν χαρι, πνευμάτιστη πνευματικότητα.
Γι ατό καί στά τροπάρια τν γίων Πατέρων τν Οκουμενικν Συνόδων, μεταξύ τν λλων, ψάλλομε καί τά ξς: «.... καί θυμόν κινήσαντες (ο γιοι Πατέρες) τόν δικαιότατον νδικώτατα, τούς βαρες λασαν καί λοιμώδεις λύκους (τούς τεροδόξους δηλαδή, κλπ.), τ σφενδόν τ το πνεύματος κσφενδονήσαντες...» Καί ατά τά τονίζωμε, διότι στίς μέρες μας πάρχει μά πλέον τάσις καί προσπάθεια νά πλοποιήσωμε τά δόγματα - τι λοι εμαστε τό διο δθεν, ποιός καταλαβαίνει τά δόγματα...
Π. ΙΩΗΛ: Δυστυχς, τσι χουν τά πράγματα.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Βέβαια, ναμφισβήτητα, κάποια δόγματα εναι εκολονόητα, κάποια δυσνόητα καί κάποια κατανόητα, καθ τι τό θεον «κατάληπτόν στι καί τοτο μόνον καταληπτόν, καταληψία ατο». Μά, ν Θεός κατανοτο, δέν θά το Θεός.
μως, άν νθρωπος φαρμόση σωστά - ποιοτικά καί ποσοτικά - λα τά προστάγματα τς κκλησίας μας, «τότε ποταμοί ρεύσουσι κ τς κοιλίας ατο δατος ζντος» (ωάν. ζ, 38). Ατό σημαίνει τι, διά τς μπειρίας του, μέ λο του τό εναι νθρωπος θά γνωρίζη λοένα καί περισσότερο τά μυστήρια τς πνευματικς ζως, τς ρθοδόξου πνευματικότητος.
Ατή κατάστασις θά το δημιουργ ναν συνεχς αξανόμενο ''κόρεστο κορεσμό'', πού πό τήν μία θά πολαμβάνη τήν κτιστη θεία δονή καί τά σύν ατ, πό τήν λλη μως δέν θά μπορ νά ρμηνεύση μέ τόν νο του κενα στά ποα μετέχει.
τσι, χι μόνον ντελς ξοστρακίζεται φις το ρθολογισμο, λλά φθάνει νθρωπος νά μήν πορ καθόλου τελικά μέ τά κατανόητα δόγματα καί τά μυστήρια το Θεο, μέ τήν ννοια τι ατά πού ζε καί πολαμβάνει - τά πέρ πσαν ασθησιν καί νόησιν - εναι τόσο σχυρά πού πλέον δέν πορε γιά τά περί Θεο κατάληπτα.
Μάλιστα, τολμομε νά πομε τι τά μυστήρια τς προσωπικς πνευματικς ζως θά το προκαλον μεγαλυτέραν κπληξιν πό τά νδοθεϊκά, ''ξωθεϊκά'' καί σωτηριολογικά μυστήρια καί σχέδια το Θεο.
λα ατά πού προαναφέραμε, πού εναι βέβαια διώματα μις γιος πνευματικότητος, ΜΟΝΟ στήν ρθόδοξη κκλησία μπορον νά βιωθον νομοτελειακς.
δ, θά κάνωμε μία παρένθεσι. Βέβαια Θεός, παρά τατα, ποτέ δέν δεσμεύεται καί εναι πάνω πό τόν Νόμο πού διος θεσπίζει. Περιπτώσεις Μεγάλου Κωνσταντίνου, ποστόλου Παύλου, κλπ., πς τούς κάλεσε Θεός; Ατές μως εναι ξαιρέσεις, ο ποες τελικά πιβεβαιώνουν τόν κανόνα. Γι ατό καί μες πού γεννήθημεν ρθόδοξοι πρέπει νά περαμυνώμεθα πάνω καί πέρα π λα τς ρθοδοξίας.
εθύνη μας εναι μεγίστη. χι δέ πειδή ντως ''πλαι δου ο κατισχύσουσι'' τς κκλησίας (Ματθ. ιστ, 18), νά μήν γωνιζώμεθα καί τό χειρότερο νά συμβιβαζώμεθα καί νά προδίδωμε τά τς πίστεως, ετε πειδή δέν θέλομε νά πέσωμε σέ δυσμένεια, ετε πειδή δέν θέλομε νά χάσωμε τό τάδε χρηματικό κονδύλι, κλπ.
Βέβαια, σαφς κκλησία δέν χει νάγκη πό μς. μες χομε νάγκη τήν κκλησία. μως, Η ΚΕΦΑΛΗ, τό ΕΓΩ τς κκλησίας, Χριστός, θά μς π περίπου τά ξς ν μέρ Κρίσεως - σύμφωνα μέ τό πνεμα τς Γραφς - άν μελήσωμε καί συσχηματιζώμεθα μέ τό πνεμα το κόσμου: ''Γιατί ατό τό λίγο πού ξηρττο πό σένα δέν τό κανες, δέν τό επες, δέν τό περασπίσθηκες; Πονηρέ καί κνηρέ δολε...''! Καταλαβαίνετε...
Νά μέ συγχωρτε, π. ωήλ, πού κάπως τσι, σως προσδόκητα, σκέφθηκα νά ξεκινήσω τήν πάντησι. Καί ν τό θέλετε, λα τά προαναφερθέντα ς κληφθον ς μία γενική εσαγωγή γιά τό ξεταζόμενο θέμα μας.
http://www.patrastimes.gr/img/pictures/12520-24.jpgΠ. ΙΩΗΛ: Πολύ καλά κάνατε καί σς εχαριστομε.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Τώρα, γιά νά γίνω πιό σαφής καί πιό συγκεκριμένος, ς σχοληθομε περιληπτικά μέ τά πί μέρους ρωτήματα τς πρώτης γενικς ρωτήσεώς σας καί στήν πορεία, άν χρειασθ σέ κάποια σημεα, μπορομε καί νά πεκταθομε.
Π. ΙΩΗΛ: Μάλιστα, σς κομε.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: γιής πνευματικότης χει ς σκοπό τήν πόκτησι το γίου Πνεύματος. Ατό γίνεται μόνο μέ τήν πέκδυσι το παλαιο μας νθρώπου, ποος χει ς σύμμαχο τόν Διάβολο καί τό ν γένει περιρρέον κοσμικό φρόνημα. τσι, παιτεται νά ''κτυπήσωμε'' τήν φιλαυτία μας σέ διανοητικό καί σαρκικό πίπεδο καί νά θεραπεύσωμε τόν γωκεντρισμό το πνεύματος καί τς σάρκας μας. Εναι παραίτητη πλήρης φαρμογή λων τν προσταγμάτων τς κκλησίας μας μέσ τς πακος σέ ναν διακριτικό καί μπειρο πνευματικό. Πρέπει νά φαρμόζωμε λες τίς ντολές - χι πιλεκτικά, ,τι, σο καί άν μς ρέση - καί μάλιστα μέ τρόπο χριστοκεντρικό χωρίς προσμίξεις καί λλες νοθευμένες καταστάσεις, ατίες, φορμές καί σκοπούς.
ς ναφέρωμε τώρα κάποια ρνητικά παραδείγματα πού δηγον σέ νοθευμένη πνευματικότητα.
Μπορε νά εμαστε ''νύχτα-μέρα'' στήν κκλησία καί ς ποθέσωμε τι δέν κάνομε κανένα ''κακό'', στήν οσία μως μπορε νά ξυπηρετομε μέ τήν α β μορφή τήν φιλαυτία μας χωρίς νά τό καταλαβαίνωμε. ρα λην τήν μέρα μαρτάνομε διαλείπτως. ,τι δέν εναι κ Θεο καί διά τόν Θεόν εναι τελικά μαρτία. ντί νά τρεφώμεθα πό τήν γάπη το Θεο, καταντμε νά προσπαθομε νά χορτάσωμε πό τά ξυλοκέρατα τς γάπης το μπαθος αυτο μας. τσι, λιμοκτονομε καί τρωγόμεθα πό τά ποικίλα πάθη μας.
σφαλς καί δυστυχς δέν χομε τούς καρπούς το γίου Πνεύματος πού παριθμε πόστολος καί, ντί γιά νηφάλια μανία καί κόρεστο κορεσμό, βιώνομε τήν νεπάρκεια τς μαρτίας.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWfWFc12wTBljoy0KqsxiV3BxrZV6ieTTKno_mIlagFjbrVYCIZgBqDnLt16WVcsCl8vPnFwTGJguoS0YQRJuqDjAs7Ex7-fQvVTurl5EV7sQT0EnElTK76egd0MR-vF67Y9bV4i9tMv4/s1600/monk+and+cross+2.jpgτσι, προσπαθομε νά παρηγορηθομε καί νά πιβιώσωμε παρξιακά μέ λύσεις πελπισίας-στοχίας, δηλαδή περαιτέρω προσωπικς μας μαρτίας, ποία μς δηγε λοταχς σέ μεγαλύτερο παρξιακό κενό μέ λες τίς μεσες ψυχοπνευματικοοργανικές συνέπειες καί παρενέργειες. Βλέπε ατοπροβολή, κατάκρισι, φθόνοι, συκοφαντίαι, δολοπλοκίαι, διοτέλεια, πόκρυψις το καλο τν λλων, κρυφές μαρτίες, ποκριτική συμπεριφορά, ναζήτησις προβολή νοθευμένων μπειριν, πλνες πί πλανν, εδωλοποίησις το αυτο μας, γνοια τς τραγικότητός μας, παχεία καί διαρκής μίχλη παθν πού μς φαίνεται ς φυσική κατάστασις, ''χαλασμένα μυαλά'' κατά τόν πόστολο Παλο, κλπ.
Σέ ατήν τήν περίπτωσι, κόμη καί περί ρετς νά μιλ νά σχολται πνευματικά ρρωστος νθρωπος, μπαθς θά τό πράττη. Πολλ δέ μλλον ταν συμβαίνη τό ντίθετο καί δέν μιλ περί ρετς...
λλοι γενικοί πολύ συχνοί κίνδυνοι τς μεταλλαγμένης πνευματικότητος εναι κκοσμίκευσις καί εσεβισμός.
Στήν πρώτη περίπτωσι τς κκοσμικεύσεως, πιστός γίνεται χθρός το Σταυρο το Χριστο. Ατός εναι νας πολύ βασικός στόχος τς Νέας ποχς. πειδή μως δέν τούς συμφέρει κατά μέτωπον πίθεσις, πιδιώκουν ο Νεοεποχτες νά πάρχουν μέν κκλησίες γεμτες Χριστιανούς, λλά μέ λλοιωμένο-κοσμικό φρόνημα.
Στήν δεύτερη περίπτωσι, το εσεβισμο, πνευματικότητα καταντ ''ξύλινη'', καθηκοντολογική καί ποσυνδεομένη πό τά δόγματα, καθίσταται σεβής. Σέ ατήν τήν περίπτωσι, δέν ποκαλύπτεται Θεός στόν νθρωπο, φ σον κατ οσίαν ο ντολές, πό μέσον καθάρσεως καί γιασμο, γίνονται ατοσκοπός, αταρέσκεια, κλπ.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguMIVnWuw_dQualcYIV9FRXuCWn3ix8pZkfECsQDtSAzVjyUE41hpZBybX4xpmMlVFKLO-CmbvYBIIjmuzrYnY26juAH1LFFwxAJMGrNf5PNmwSuuAhgDfRDi09xLSY8znTlkiAPGdgczT/s400/orhodoxoi_xristianoi_Theia_Leitourgia_1002.jpgΤί λέγει Γραφή; « Μέγα στί τό τς εσεβείας μυστήριον!», ναφωνε πόστολος Παλος (Α Τιμόθ. γ, 16). Καί πιό κάτω, τί λέγει; Νά εστε πλς καλοί νθρωποι; χι. λλά: «Θεός φανερώθη ν σαρκί, δικαιώθη ν Πνεύματι, φθη γγέλοις, κηρύχθη ν θνεσιν, πιστεύθη ν κόσμ, νελήφθη ν δόξ». Καί προσωπική θεοαποκάλυψις γίνεται μόνον ν Πνεύματι γί.
λλωστε, τό γιον Πνεμα εναι κενο πού μς φανερώνει τόν Χριστόν, μέ ,τι ατό συνεπάγεται.  Γι ατό, ς μήν παναπαυώμεθα, οτε στίς κατά φαντασίαν ρετές μας, οτε στά καλά ργα μας, λλά νά διερωτώμεθα ν χωμε μέσα μας γιον Πνεμα.
Καί ταν νθρωπος ποκτ γιον Πνεμα, σο πιό πολύ τό ποκτ, τόσο πιό πολύ χει τήν κανότητα νά βλέπη πόσον μακράν το Θεο ερίσκεται. δε ρθόδοξος πνευματικότης. πως προαναφέραμε γιής πνευματικότης εναι να μυστήριο πού κανείς δέν τό ξηγε μέ τό μυαλό του, λλά τό ζε, τό πολαμβάνει, καί ατή μπειρία εναι νωτέρα πάσης γνώσεως καί κατανοήσεως. Καί άν κενος ποος διακατέχεται καί κολυμβ μέσα στό πέραντο πέλαγος τς γιος πνευματικότητος δέν μπορε νά τήν ξηγήση διος ρθολογιστικά, πόσ μλλον δυνατε νά τήν ννοήση κτός ατς ερισκόμενος.
Ατά τά λίγα γιά τήν πρώτη γενική ρώτησί σας. Δέν ξέρω ν τελικά σέ κάτι διεφώτισα τούς κροατές, τούς μπέρδεψα περισσότερο. Πάντως, νά μή ξεχνμε τι ταν π.χ. γίνεται μία ατρική γχείρησις, πρτα γίνεται τομή καί στερα πέμβασις... ταν θέλωμε νά πισκευάσωμε να ατοκίνητο να ποιοδήποτε μηχάνημα, πρτα στό σημεο τς βλάβης τό κάνομε ''βίδες'', κατά τό κοινς λεγόμενο, στερα τό πισκευάζομε καί στό τέλος τό ξανασυναρμολογομε.  Καί μες κάπως τσι νεργήσαμε....
ποσχόμεθα μως τι στίς πόμενες ρωτήσεις θά εμαστε πιό συγκεκριμένοι καί πρακτικοί γιά νά βγαίνη να πιό σαφές συμπέρασμα. Καί ν χρειασθ, θά βάλωμε τό μαχαίρι στό κόκκαλο...! Ατό βέβαια ξαρτται καί πό σς, π. ωήλ.
Π. ΙΩΗΛ - ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Χαίρω πού μέ διευκολύνετε, π. ρσένιε, νά θέσω τήν ξς δεύτερη καυτή ρώτησι. πάρχει περίπτωσις κάποιος πεύθυνος στά πνευματικά ζητήματα κληρικός, πνευματικός διάφοροι θεολόγοι πισήμως νά δίνουν κατευθύνσεις τς πνευματικς ζως σέ ντελς λανθασμένες βάσεις;
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Δυστυχς, κάποιες φορές, καί πισήμως καί νεπισήμως μπορε νά συμβ καί ατό, καί πό κληρικούς καί πό λαϊκούς.
Κατ ρχάς, νά κάνωμε μία παραίτητη διευκρίνησι καί νά διασαφηνίσωμε τι τό νά θίξωμε καί νά ντοπίσωμε τά κακς κείμενα, μέ διακριτικό φυσικά τρόπο, χι μόνον δέν εναι κατάκρισις εροκατηγορία, λλά εναι παραίτητη καί φυσική πόρροια τς ποιμαντικς εθύνης πού χομε νώπιον τν λογικν προβάτων. μόνος στόχος μας εναι νά δραιωθ τι καί τι «γιαίνουσα διδασκαλία», κατά τόν πόστολο Παλο (Β Τιμόθ. δ, 3), διότι ατή εναι μόνη σώζουσα καί θεώνουσα τόν νθρωπο.
παραίτητη δέ προϋπόθεσις ατο εναι στηλίτευσις τς νοθευμένης-μεταλλαγμένης διδασκαλίας, ποία μέ τήν α β μορφή δηγε τόν νθρωπο σέ πνευματική πισθοχώρησι, πού πολλές φορές φθάνει ως καί τήν αώνια πώλεια, τς ποίας πωλείας οκ στι μέτρον. Ατό δέ καθ τι ''πάτος'' ''πάτου'' διαφέρει ν θλιότητι καί δύνη δύνης διαφέρει ν μεγέθει...
Γι ατό καί λος τιτάνιος καί περάνθρωπος γώνας λων τν γίων Πατέρων, πού γωνίσθησαν κατά τν αρετικν - πού πλεστοι ξ ατν σαν δυστυχς κληρικοί -, κατά τς πεπλανημένης πνευματικότητος καί ναντίον τν διαφόρων παρανομιν καί παραβάσεων, λογίσθη ες λους κείνους τούς μακαρίους γωνιστάς τς ρθοδοξίας καί τς ρθοπραξίας ες ρετήν-παινον καί ς σημαντική παράμετρος τς γιότητός των.
Π. ΙΩΗΛ: Μάλιστα.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: πλς, ες τιμήν καί μνήμην των, ς ναφέρωμε μόνον, νομαστικά, κάποια λάχιστα νόματα νάμεσα στά μέτρητα πού πάρχουν: Μέγας θανάσιος, Μέγας Βασίλειος, ερός Χρυσόστομος, γιος Μάξιμος μολογητής, γιος Γρηγόριος Παλαμς, γιος Θεόδωρος Στουδίτης, κλπ. Μάρτυρες, πολογηταί, μολογηταί, σιοι σκηταί, ρημται, κλπ.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghabMtp3E8YyV2C78NCOib4jwp89eT3SU8PIfWeEOVyPMiNwHvHn0y8LsbNHfMgzAnYmqJMh_q4bto3dKoTsGMYwKlF6c4Q_M1IcoRWhxYhOnci1lF5Dn8mKvJeZLqG78U-ePZAN2f3BE/s400/100_1433.jpg
Μέγας ντώνιος, πί παραδείγματι, δύο φορές φησε γι ατόν τόν λόγο τό σκητήριό του, τήν πρώτη φορά γιά νά ντιμετωπισθ ξωτερικός χθρός, εδωλολατρεία, καί τήν δεύτερη σωτερικός χθρός, ρειανισμός. Κάτι νάλογο πραξε καί Γέρων Παΐσιος γιορείτης, ''Μέγας ντώνιος'' τς ποχς μας...
  πειδή μως θέσις μας εναι λεπτή, διάκρισίς μας σχεδόν νύπαρκτη, πί πλέον δέ ο λογισμοί τν νθρώπων τς ποχς μας εαίσθητοι, τι δέ μέγας τεχνήτης Διάβολος μς κοιμίζει μέ διαφόρους τρόπους, ς νατρέξωμε στήν γία Γραφή ναφέροντας λίγα παραδείγματα, τά ποα ταυτοχρόνως θά ποτελέσουν μία πρώτη διαμφισβήτητη πάντησι στό ρώτημά σας καί πιβεβαίωσι τν λεγομένων μας.
Π. ΙΩΗΛ: Θά ταν ,τι τό καλύτερο. Σς κομε μέ νδιαφέρον.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Τήν παρξι κακν γεωργν καί ναξίων κπροσώπων στό γεώργιον το Θεο πισημαίνει πάνω καί πέρα π λα διος Χριστός σέ πολλές συνάφειες καί περιστατικά, πως στήν παραβολή τν κακν γεωργν (Κυριακή ΙΓ Ματθαίου), ποία διαβάζεται καί στόν ρθρο τς Μεγάλης Δευτέρας (Ματθ. κα, 33-42).
πίσης, πόσες φορές Χριστός στηλιτεύει τούς Γραμματες καί τούς Φαρισαίους μέ ποκορύφωμα τά φοβερά κτώ ''οαί'' πού ξεστόμισε ναντίον τους; (Ματθ. κγ, 1-39). κόμη καί γιά τούς πισκόπους κάποιων πόλεων τς Μικρς σίας τί λέγει ποκάλυψις στό Β καί Γ Κεφάλαιο; Μόνον πίσκοπος Σμύρνης δέν λέγχεται. Ες δέ τόν Λαοδικείας λέγει κενο τό φρικτό ''μέλλω σε μμέσαι κ το στόματός μου...'' -  δηλαδή ''θά σέ ξεράσω γιατί εσαι χλιαρός'' (ποκάλ., γ, 16).
ς νατρέξωμε μως δειγματοληπτικά καί στόν χρο τς Παλαις Διαθήκης.
http://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2014/06/matia-LYKOU.jpgΛέγει Προφήτης ερεμίας ξ νόματος το Θεο Λόγου: «Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τόν μπελνα μου, μόλυναν τήν μερίδα μου...» (ερεμ. ιβ, 10). Δηλαδή, χι λίγοι, λλά πολλοί κακοί ποιμένες κατέστρεψαν τόν λαόν μου καί μόλυναν τό κλεκτό μερίδιό μου - φοβερός λόγος.
κόμη πιό συγκλονιστικό εναι τό ξς: διος Θεός ποκαλύπτει στόν Προφήτη εζεκιήλ τι νάμεσα στούς πρεσβυτέρους τν σραηλιτν πρχαν κάποιοι πού εδωλολατροσαν. Μάλιστα δέ, ναφέρει συγκεκριμένα βδομήντα νδρες κ τν πρεσβυτέρων καί διαίτερα νοματίζει κάποιον εζωνίαν, υόν το Σαφάν.
Λέγει Θεός στόν Προφήτη Του (σέ λεύθερη πόδοσι): «Βλέπεις νθρωπε τί κάνουν ο πρεσβύτεροι το ουδαϊκο λαο, καστος ντός το ποκρύφου κοιτνος του;» ν δηλαδή στήν κοινή-φανερή λατρεία προσέφεραν κανονικώτατα θυσία στόν ληθινό Θεό, στήν προσωπική τους λατρεία - πού τελετο κρυφά καί ντικατώπτριζε τό βαθύ καί γνωστο στούς ξω πιστεύω τους -, προσέφεραν θυσία στά εδωλα. λα ατά πομένως γίνοντο κ προμελέτης, μετά πεποιθήσεως, πιμελείας, σκοπιμότητος καί κρατης ποκρισίας.
Σημειωτέον δέ τι, κατά κάποιους ρμηνευτάς, ατή συγκλονιστικωτάτη ποκάλυψις το Θεο στόν Προφήτη εζεκιήλ (γδοο Κεφάλαιο), καί διά το Προφήτου ατο στό διαχρονικό πλήρωμα τς κκλησίας, σύν τος λλοις ποτελε καί προφητεία γιά τήν Μασονία...
κόμη, λέγει χαρακτηριστικά πόστολος Παλος τι τό Μυστήριον τς νομίας δη νεργεται (Β Θεσσαλ. β, 6-7). Καί δέν λαμβάνει χώραν πλς πό τήν ποχή του, καθ τι γενέθλιος μέρα του εναι πό τήν ποχή το προπατορικο μαρτήματος. Κατόπιν χομε τόν φόνο το Κάϊν πί το δικαίου βελ καί συνεχίζει μέχρι σήμερα, πως θά ναφερθομε καί στήν συνέχεια, καί φθάνει μέχρι τήν ποχή το ντιχρίστου, συνεχς αξανόμενο. νεργεται δέ καί π ξω καί πό μέσα πό τήν κκλησία.
ς μή ξεχνμε τι νας κύριος σταυρός καί μία κορυφαία ψυχική δύνη το ποστόλου Παύλου το τι κάποιοι, σκοπίμως καί πλαστς, χρησιμοποιοσαν τό νομά του προκειμένου νά προωθήσουν αρετικές καί πλανεμένες διδασκαλίες. πως μέ πόνο ναφέρει, μεταξύ τν λλων, χαρακτηριστικά διος πόστολος στήν Β Πρός Κορινθίους πιστολή του «... κινδύνοις ν ψευδαδέλφοις...» (Β Κορινθ. ια, 26).   
δ εναι ναγκαία μία παρένθεσις.
Πόσοι καί πόσοι, στίς μέρες μας, χι μόνον λαϊκοί, λλά καί πνευματικοί-ξομολόγοι, ερομόναχοι καί μοναχοί, κυρίως μετά τήν κοίμησί των, δέν διαδίδουν φράσεις καί διδαχές πού δθεν τίς εχε π γιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Γέρων Παΐσιος γιορείτης, κλπ.; Καί ατό τό κάνουν, ετε γιά νά δημιουργήσουν ντυπωσιασμούς, ετε, τό κόμη χειρότερο, γιά νά δραιώσουν καί νά διαδώσουν δικές τους παράδεκτες καί διεστραμμένες θέσεις. πί πλέον δέ ποκρύπτουν μετά πονηρς πιμελείας ρήσεις καί γεγονότα, κ τν ποίων ατομάτως πορρέουν ο καθαρς ρθόδοξες καί πατερικές θέσεις τν συγχρόνων ατν σίων Γεροντάδων.
Π. ΙΩΗΛ: Ατό κι ν εναι φοβερό καί λέθριο!
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Καί μως...! ν το π.χ. ποτέ δυνατόν ρθοδοξώτατος γιος Πορφύριος νά το οκουμενιστής φιλο-οικουμενιστής! γιος ατός Γέροντας συνεχς ποκαλοσε τήν κκλησία ''κτιστη'', μάλιστα παρώτρυνε νά γωνισθομε γιά νά εσέλθωμε πό τώρα στήν κτιστη πίγεια κκλησία, πού καί μόνο μέ ατήν https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkR9YB0WtQRzlSQwcGa5ht7MLekFQ87atXnb_bZLtSsCVHvWbinpOO18NIBE_iHJRsNvSVZQLOW60tW4VIOk6cygQ0gCyOtR2o86JTBbUZNezZ5hFaxF-_Z-nphFuX3NpsBqO7oVkngVYf/s1600/603524_2910079811473_2020410814_n.jpgτήν φρσι κατακεραυνώνει τούς Δυτικούς πού θεωρον τήν Χάρι κτιστή. λλωστε, Γέροντας ατός, κατά γενική μολογία, κολυμποσε μέσα στό θεον Φς καί γνώριζε μπειρικά καί μετέδιδε, μέ τά περφυσικά του χαρίσματα, τίς θεες νέργειες χωρίς κν μερικές φορές νά τό πιδιώκη. γνώριζε τόν Θεό, δέν πίστευε πλς, γι ατό καί ,τι κανε πραττε, ν εχε κάποιος στοιχειώδη πνευματική ασθησι καί δεκτικότητα, δηγετο στόν Θεό.  
τσι ξηγεται καί σέ μς προσωπικά, λλά καί στά ναρίθμητα πλήθη τν πιστν τό γεγονός τι μεναν ξέχαστες ο προσωπικές πισκέψεις καί παφές μέ τούς Γέροντες Πορφύριο, άκωβο Τσαλίκη, φραίμ Κατουνακιώτη, κλπ.
Κλείνοντας ατήν τήν παρένθεσι λέγομε τι λοι ατοί ο σύγχρονοι γιασμένοι Γεροντάδες εναι ζωντανή, σύγχρονη καί διαχρονική φανέρωσις-ποκάλυψις τς γιος ρθοδόξου Πνευματικότητος. σαν να νοικτό βιβλίο. Μις πνευματικότητος γεμάτη θεο ρωτα καί γάπη, γάπη νιδιοτελ πού φθάνει ως καί τούς χθρούς, κασι καρδίας πέρ λης τς κτίσεως, ερήνη τήν πάντα νον περέχουσα, νθεη ταπείνωσι, γνσι το αυτο τους καί να σωρό λλα χαρίσματα το γίου Πνεύματος. Ατοί ο Γεροντάδες εχαν τό κόμη νώτερο, βλεπαν τόν αυτό τους κάτω πό λην τήν κτίσι.
ς ξαναγυρίσωμε μως στήν ξεταζομένη νότητα καί ς πιστρέψωμε στόν πόστολο Παλο πού πό τήν Μίλητο λέγει, πευθυνόμενος στούς πρεσβυτέρους τς φέσου:
http://www.ihunt.gr/sites/default/files/images/nip-arnissa2.jpg
«γώ γάρ οδα τοτο, τι εσελεύσονται μετά τήν φιξί μου λύκοι βαρες ες μς μή φειδόμενοι το ποιμνίου· καί ξ μν ατν ναστήσονται νδρες λαλοντες διεστραμμένα το ποσπν τούς μαθητάς πίσω ατν» (Πράξ. κ, 29-30). Σέ μετάφρασι: «γώ γνωρίζω τι μετά τήν ναχώρησί μου θά εσβάλουν σέ σς λύκοι γριοι πού δέν θά λυπονται τό ποίμνιο. κόμη καί πό σς τούς δίους θά βγον πρόσωπα πού θά διδάσκουν πλνες γιά νά παρασύρουν τούς πιστούς μέ τό μέρος τους».
Νομίζω π. ωήλ, τι τά συμπεράσματα πλέον εναι σαφ καί δέν πιδέχονται καμμία μφισβήτησι.
Π. ΙΩΗΛ: Ναί, δέν πιδέχονται μφισβήτησι. Δυστυχς, νίοτε συμβαίνουν καί ατά πού ναφέρατε μέσα στήν κκλησία, τά ποα μοιραίως νοθεύουν τήν γνήσια ρθόδοξη πνευματικότητα.
Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ: Καί άν τότε εχαμε τέτοιου εδους κρούσματα, πολλ δέ μλλον, μέ τό πέρασμα τν χρόνων, χομε σέ ατήν τήν πονηρή ποχή πού ζομε. Σύμφωνα μέ τό πνεμα τς Γραφς, δη βιώνομε τό «ψυγήσεται γάπη τν πολλν» (Ματθ. κδ, 12), πως μς λέγει ξεκάθαρα Κύριος. Καί νός κακο γενομένου, μύρια πονται.
πότε, τό συμπέρασμά μας εναι τι δυστυχς πράγματι πάρχει περίπτωσις κάποιος πνευματικά πεύθυνος νά κινται σέ ντελς λανθασμένες βάσεις, καί σέ θέματα πίστεως καί δογμάτων, καί σέ θέματα ρθοδόξου πνευματικότητος.
Τέτοιες ποκλίσεις σήμερα δυστυχς χομε μέ τήν παραβίασι το πνεύματος τν ερν Κανόνων. Καί λέγομε ''το πνεύματος'', γιατί κατά τόν Γέροντα Παΐσιο, ο εροί Κανόνες δέν εναι ''κανόνια''. Τό Πηδάλιο λέγεται ''πηδάλιο'' γιατί κάποιες φορές χρειάζεται καί πρέπει νά τό στρίβης. λλά καί χωρίς πηδάλιο δέν μπορε τό σκάφος νά προσαράξη στόν εδιο λιμένα. Δέν νοεται κν σκάφος, νευ πηδαλίου. ς κ τούτου, τά συμπεράσματα εναι ατονόητα.
λλο καρκίνωμα τν μερν μας εναι περιθωριοποίησις τς διδασκαλίας τν γίων Πατέρων, Μεταπατερική Θεολογία, Βαπτισματική Θεολογία, σον φορ στήν θεολογία καί στήν κκλησιολογία.
λλες παράδεκτες ποκλίσεις σον φορ στήν ζωή τν Χριστιανν, στίς ποες χουν κανό μερίδιο εθύνης, κτός πό τούς πιστούς, καί ο πεύθυνοι-ποιμένες, ετε διότι τίς προωθον μεσα-μμεσα, ετε διότι δέν ντιδρον, εναι ο προγαμιαες σχέσεις, ποφυγή τς τεκνογονίας, ο μβλώσεις, ξωσωματική γονιμοποίησις, μελετωμένη εθανασία, ν γένει καταφυγή σέ ντορθόδοξες μεθόδους σέ θέματα βιοηθικς. κόμη δέ σεμνη καί προκλητική νδυμασία, νεοεποχήτικη πιχειρούμενη βδελυρά προσπάθεια κατοχυρώσεως το λεγομένου νυπάρκτου ''τρίτου φύλου'', πιδιωκόμενη μείωσις καί κατάργησις τν νηστειν καί τν χριστιανικν ορτν καί τς ργίας τς Κυριακς, ποτέφρωσις τν νεκρν. Καί μέ μία φρσι προώθησις καί παγίωσις νός προτεσταντικο, ρθοδόξου κατά τά λλα, τρόπου σκέψεως καί ζως, που κάθε πιστός, κόμη καί κάποιοι ρασοφόροι, γίνονται αθεντίες, μικροί ππες. λέθριο ποτέλεσμα δέ λων ατν εναι μνήστευσις πολλν θανασίμων μαρτημάτων, πργμα τό ποο δυστυχς καί μοιραίως δηγε στήν αωνία πώλεια.
Ατά πρός τό παρόν ς πρός τήν ρώτησι ατή. 
(κολουθον τά Μέρη Β, Γ, Δ, Ε καί ΣΤ)
ρχιμανδρίτης ρσένιος Κατερέλος

γούμενος . Μονς γ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

( συνέντευξις δόθη στόν πρωτοσύγγελο π. ωήλ Κωνστάνταρο στόν ραδιοφωνικό σταθμό τς . Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανς & Κονίτσης τήν 12 - 07-2014)
 http://www.hellasmultimedia.com/webimages/flowers-htm/flowers/lines_flowers/SS10.jpg

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου