ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ του Franz Courth

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

του Franz Courth

1. Εισαγωγικές παρατηρήσεις

Η Τριαδική θεολογία σήμερα χαρακτηρίζεται κατ’ αρχάς από την πρόθεσή της να ανασύρει το αντικείμενο της μελέτης της από την απομόνωση στην οποία βρέθηκε, προσπαθώντας να απαντήσει ξεκινώντας ακριβώς από την Τριάδα, στις κυρίαρχες ερωτήσεις της εποχής μας, πάνω στο νόημα και την ουσία του Χριστιανισμού. Αναδύεται λοιπόν στην επιφάνεια η στάση της πρώτης Εκκλησίας [Οι Δυτικοί χρησιμοποιούν την έκφραση «πρωτόγονη εκκλησία». Μια Εκκλησία που είναι αντιθέτως το θεμέλιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι για την Ορθοδοξία η αλήθεια δεν εξελίσσεται και δεν απαντά στα προβλήματα της εποχής, αλλά φωτίζει τον άνθρωπο και την εποχή του], η οποία συνόδευε την επεξεργασία της τριαδικής θεολογίας με την σωτηριολογική μέριμνα, η οποία είναι δεμένη (ούτως ή άλλως) με το Ευαγγέλιο. Μια στάση που βρίσκεται στην βάση όλης της δογματικής Ιστορίας.

Αλλά οι σύγχρονες μελέτες ξεχωρίζουν επίσης και για την επιβεβαίωσή τους, την δήλωσή τους, σύμφωνα με την οποία κάθε ερώτηση γύρω από τον Θεό συμπίπτει με μία ερώτηση γύρω από τον άνθρωπο και πιο συγκεκριμένα γύρω από τον άνθρωπο απέναντι στον Θεό. Η ομολογία της πίστεως στην Τριάδα δεν είναι ένα αντικείμενο με δυνατότητες ακροβατισμών θεωρητικών, άνευ σημασίας για την ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά ένα πλαίσιο στο οποίο βεβαιώνονται βασικές αλήθειες πάνω στον άνθρωπο.

Και τρίτον, η σύγχρονη θεολογία προσπαθεί να ερμηνεύσει και να αναγγείλει την πίστη στην Τριάδα ξεκινώντας από την σύγχρονη ιστορική συγκυρία, την κοινωνική και την πολιτική. Και σε αυτή την ομιλία αποτελούν συστατικό μέρος όλες οι ερωτήσεις που μπορούν να τεθούν για τον ανθρώπινο πόνο, οι οποίες κατανοούνται μάλιστα σαν η πρωταρχική πηγή αμφισβητήσεως για οποιαδήποτε ομιλία περί Θεού. Στη συνέχεια θα ξεκινήσουμε με την υπαρξιακή πλευρά της αναπτύξεως της συγχρόνου θεολογίας, θα συνεχίσουμε με το ιστορικό σωτηριώδες θέμα και θα καταλήξουμε στην κοινωνική εννοιολόγηση της τριαδικής πίστης.