περί φυσικής - μεταφυσικής και ''φωτισμού''

Τα περί φυσικής - μεταφυσικής και του ''φωτισμού'' του ανθρώπου, είναι όροι που τον προβληματίζουν. Η εμβάθυνση αυτών των εννοιών, προσφέρουν διάκριση στο δρόμο που ακολουθεί, εάν είναι ορθά προσανατολισμένος, ή απομακρύνεται η φιλοσοφία του από την όντως Σοφία. Φυσικά και εξαρτάται από το σημείο στάσεώς του, στην κλίμακα από τη γη στον ουρανό, την στάση ζωής του.

Το σύνολο της (εγνωσμένης) φυσικής και της (άγνωστης) μεταφυσικής ορίζουν το σύνολο της Φύσης.

Στη φύση, το σπίτι μας, υπάρχουν άγνωστα και ανεξερεύνητα ‘’δωμάτια’’. Το μεταίχμιο μεταξύ φυσικής και μεταφυσικής, εξαρτάται και από την εποχή, αλλά και από τις ιδιαίτερες γνώσεις του ανθρώπου (ακόμη και στην ίδια εποχή).

Πόσο ‘’μεταφυσικό’’, ακόμη και ‘’θαύμα’’ φαντάζει σε έναν αρχαίο, να πατάει κάποιος ένα κουμπί και να ανάβει φως, να αλλάζει κανάλι στην τηλεόραση, δεν μιλάμε για την ίδια την τηλεόραση… να λες το όνομα και να καλεί αυτόματα το τηλέφωνο…; δηλαδή με μία λέξη, η ‘’μαγεία’’ σε όλο της το μεγαλείο!

Σε ένα ‘’μεταφυσικό’’ βιβλίο είχα διαβάσει ότι η επιστήμη, ολοέν και πλησιάζει την μαγεία, χωρίς αυτή να το θέλει.  

Και στην φυσική και στην μεταφυσική, φυσικά και ισχύουν νόμοι. Αλοίμονο να μην ίσχυαν.

Αυτά τα βήματα εξερεύνησης και τιθάσσευσης του αγνώστου κόσμου μας, υπέρ της φυσικής και
συγχρόνως κατά της μεταφυσικής, (πάντα σε συνολικό ποσοστό 100%), είναι μονόδρομος, εκτός και αν διακοπεί βιαίως η τεχνολογική πρόοδος από ανόητη χρήση και κατάχρησή της.

Έτσι, δεν έχει σημασία πως ‘’βαφτίζονται’’ οι κατεχόμενες (από τον καθένα) γνώσεις και δυνάμεις. Σημασία έχει πως χρησιμοποιούνται. Με πόση ειλικρινή και άδολη αγάπη, με πόσο σεβασμό για τον συνάνθρωπο και όλη τη φύση.

Το κλειδί ασφάλειας της προόδου του ανθρώπου, κακώς ψάχνεται στο πότε η ‘’μεταφυσική’’ θα πάψει να υπάρχει καταλαμβάνοντας την θέση της η νομοκρατούμενη φυσική.

Στην ‘’άγνωστη’’ μεταφυσική και από εκείνα τα δωμάτια που δεν έχουν ακόμη πληρωθεί από το ‘‘λογικό’’ φως,παρεισφρύει και ‘’δρά’’ θαυμαστά, άλλοτε το παράλογο και άλλοτε το υπέρλογο. Και το μεν ένα, δια της φαντασίας προς απώλεια της ψυχής του ανθρώπου, το δε άλλο προς σωτηρία του.

Το κλειδί ασφάλειας, βρίσκεται στην πλήρωση της φύσης του ανθρώπου (γνωστού και αγνώστου μέρους του) με Φως Χριστού. Με εκείνο το ανέσπερο φως, που αναβλύζει από τον Πανάγιο Τάφο κάθε Μεγάλο Σάββατο, μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη.

Η όλη φωταγωγία συνολικά του ανθρώπου (και φωτολογία) εξαρτάται σε ποιο χώρο δραστηριοποιείται με την συνείδησή του και ποια τα ‘’εν-δια-φέροντά’’ του. Στην υπερφύση, στην φύση ή στην παραφύση.

Αυτή η έκπτωσις έχει καταγραφεί (και) στην Αγία Γραφή, από την οποία ερανίζομαι τα χωρία.

Ο ΑΔΑΜ ήταν μέσα στον παράδεισο, μέσα στο Φως. Μετά το προπατορικό αμάρτημα και την έξοδο, τοποθετήθηκε ‘’απέναντι’’ του παραδείσου και τέλος, μετά τον φόνο του ’βελ από τον Κάιν, ‘’κατέναντι’’ της Εδέμ.

[και εξέβαλεν τον Αδάμ και κατώκισεν αυτόν απέναντι του παραδείσου της τρυφής και έταξεν τα χερουβίμ και τηνφλογίνην ρομφαίαν την στρεφομένην φυλάσσειν την οδόν του ξύλου της ζωής (Γεν.γ’24) …

… εξήλθεν δε Κάιν από προσώπου του Θεού και ώκησεν εν γη Ναϊδ κατέναντι Εδέμ (Γεν.δ’16)]

ενδεικτικά (σχηματικά και αναλογικά) φαίνονται στα παρακάτω σχήματα.

    

Στην κατέναντι θέση, ο άνθρωπος δεν ‘’φωτίζεται’’ πλέον άμεσα από τον ήλιο (και αναλογικά νοητό), αλλά από την σελήνη και τα άστρα (την πολυθεϊα).

Γιαυτό και αναφέρεται σε τροπάριο των Χριστουγέννων.

…Η γέννησίς Σου Χριστέ ο Θεός, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως, εν αυτή γαρ οι τοις άστροιςλατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο Σε προσκυνείν και Σε γινώσκειν εξ ύψους Ανατολής, Κύριε δόξα Σοι!...

Αν ο άνθρωπος ‘’δεν’’ πιστεύει ότι από την άλλη πλευρά υπάρχει Φως, ‘’δεν’’ πιστεύει ότι Ο Κύριος είναι το Φως, (εγώειμί το φως…) και φυσικά δεν κινείται προς τα εκεί, αρχίζει και μεριμνά να πληρώσει αυτό το κενό, με ‘’άλλα’’ φώτα. Τεχνολογικά ή  παραφυσικά. Προσπαθεί να καλύψει το φως που χρειάζεται με το φως της επιστήμης ή με τον πολλαπλασιασμό του αστρικού φωτός.

Θυμίζουν εκείνες τις σύγχρονες διόπτρες (είτε υπέρυθρες, είτε που πολλαπλασιάζουν το αστρικό φως) και που βοηθούν τους στρατιώτες να ‘’βλέπουν’’ μέσα στο σκοτάδι, σε σχέση με τους υπολοίπους αγωνιστές… υπεραιρόμενοικαι τρομοκρατώντας με την ‘’κοσμική’’ υπεροπλία τους…    

Αυτή όμως η επιδεικτική ανωτερότητα, ότι δλδ ‘’βλέπουν’’ μέσα στο σκοτάδι, διαλύεται σαν χάρτινος πύργος μπροστά σε έναν άνθρωπο, που για τον δικό του φωτισμό, χρησιμοποιεί έστω και ένα απλό κεράκι με ‘’φυσικό’’ φως. Έτσι, που να βγει ο καημένος ο ‘’πολεμιστής’’ να αντικρύσει τον ήλιο… γιαυτό και κρύβεται και διαβιεί στο σκοτάδι, αποφεύγοντας το Φως….  

Σαν τους στρατιώτες του φαραώ που, πανόπλους, εν άρμασι και εν ίπποις εδίωκαν τους ισραηλίτες στην έρημο (προς τον δρόμο προς τα Ιεροσόλυμα), κι όμως ενικήθησαν από τους αόπλους, αλλά με τον τύπο του σταυρού. Κι αν νικήθηκαν από τον τύπο… σκεφτείτε τι ασύλληπτη δύναμη έχει ο ίδιος ο Σταυρός!!!  

Γιαυτό τον λόγο ήλθε ο Κύριος ο φωτίζων τους εν σκότει… με φως λογικό και φως υπέρλογο, υπερούσιο, ενωμένο σε μία θεανθρώπινη μονάδα, στο Εσταυρωμένο και Αναστημένο Σώμα Του, (Ορθόδοξη Εκκλησία) που άφησε στη γη, ως κλίμακα ανόδου του ανθρώπου στον παράδεισο. Φως γλυκό, ενδόμυχα ποθούμενο (όχι όμως και ασύλληπτο) που είθε να φωτίζει, να λούζει, ως το μόνο που αξίζει και αρμόζει στην θεοειδή ψυχή του ανθρώπου.

    μετά και με Χριστό.

...με τελική επιλογή την με, ή χωρίς Χριστό (μυστική και μυστηριακή) ζωή μας.

(ανεβασμένο το παραπάνω κείμενο μαζί με άλλα ενδιαφέροντα στην http://www.acrobase.gr/forumdisplay.php?f=88 στην ενότητα θεολογία με τίτλους, φυσική - μεταφυσική και ''φωτισμός'', περί θείου έρωτος...)